გიზო ანჯაფარიძე

დაბადების ადგილი: სოფელი კიწია, სენაკის მაზრა.

დაამთავრა ბათუმის ვაჟთა გიმნაზია და სწავლა განაგრძო მოსკოვის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე.

1905 წლიდან მონაწილეობდა რევოლუციურ გამოსვლებში; 1913 წელს სამშობლოში დაბრუნების შემდეგ ბათუმში ადვოკატად მუშაობდა და იცავდა 1915-1916წწ. რუსეთის იმპერიის სამხედრო მმართველობის მიერ დაპატიმრებულ აჭარლებს. 1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ ბათუმის მუშათა და ჯარისკაცთა დეპუტატების საბჭოს თავმჯდომარეობდა 1918 წლის 1 აპრილამდე, ვიდრე ოსმალური არმიის მიერ ბათუმის ოკუპაცია მოხდებოდა; 1918 წლის 26 მაისს ხელი მოაწერა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის გამოცხადების აქტს; 1920 წელს აირჩიეს ბათუმის ქალაქისთავად; 1921 წელს, საბჭოთა რეჟიმის დამყარებისას სხვა პარტიულ ლიდერებთან ერთად დააპატიმრეს; საპატიმროში იმყოფებოდა 1922 წლის ივლისამდე. მეორედ დააპატიმრეს იმავე წლის 16 სექტემბერს, სურამში; 20 ოქტომბერს კვლავ გაათავისუფლეს საქართველოს დატოვების ვალდებულებით, თუმცა მოგვიანებით დარჩენის უფლება მისცეს; 1924 წლის გაზაფხულიდან მონაწილეობდა ანტისაბჭოთა აჯანყების ორგანიზებაში, მაგრამ მის ოჯახზე ზეწოლის გამო ჩეკას ჩაბარდა; 1925 წელს გაასამართლერს და 5 წლით პატიმრობა მიესაჯა; ამის შემდეგ იგი კვლავ რამდენჯერმე იქნა დაპატიმრებული, კვლავ ანტისაბჭოთა ქმედებების ბრალდებით; 1937 წლის 5 დეკემბერს იგი პატიმრობაში იმყოფებოდა ირკუტსკის მხარეში, აქვე მიესაჯა დახვრეტა. დახვრიტეს ქ. ირკუტსკში, 1937 წლის 14 დეკემბერს. რეაბილიტირებულია 1957 წელს. 

წყარო: საქართველოს დამფუძნებელი კრება 1919. -თბ., 2016.-გვ.154

• ამიერკავკასიის სეიმი, წევრი (1918-)
• რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია, წევრი (1905-)
• საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრება, წევრი (1919-)
• საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პარლამენტი, წევრი (1918-)
• საქართველოს ეროვნული საბჭო, წევრი (1917-)
• საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული (მუშათა) პარტია, წევრი