თეზიკო ჯაფარიძე

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის სამშენებლო ფაკულტეტი არქიტექტურის სპეციალობით 1961 წელს.

1961 წლიდან მუშაობდა "თბილქალაქპროექტში" არქიტექტორად, უფროს არქიტექტორად, სექტორის უფროსად, არქიტექტურის სახელოსნოს ხელმძღვანელად (1975-1990), 1990-1992წწ. IX სტუდიის ხელმძღვანელად; 1992-1997წწ. შემოქმედებითი გაერთიანების "სვეტის" დირექტორად; 1997 წლიდან იყო I სტუდიის დირექტორი; 1980-1990წწ. პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწეოდა საქართველოს პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში; ნამუშევრები: თბილისში - 1-ელი საშუალო სკოლის აღდგენა-რეკონსტრუქცია (1992-1995), საქართველოს პროკურატურის ადმინისტრაციული შენობა (1980-1983), საქართველოს უზენაესი სასამართლოს შენობის აღდგენა-რეკონსტრუქცია (1974-1982), მეტროპოლიტენის სადგური "300 არაგველი" (ქვედა სადგური, 1965), საცხოვრებელი სახლები ატენის, ი. ნიკოლაძის, ი. აბაშიძის ქუჩებზე, ვაშლიჯვრის განაშენიანება, 9 სართულიანი საცხოვრებელი სახლები (1980), მიწისქვეშა გასასვლელები ვაკის პარკთან და ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზთან (1977-1979) და სხვა; არის საქართველოს არქიტექტორთა კავშირის I პრემიის ლაურეატი და სახელმწიფო ჯილდოების მფლობელი.

წყარო: თბილისი: ენციკლოპედია.- თბ., 2002.-გვ.1005; საქართველოს არქიტექტორთა და მშენებელთა ენციკლოპედია. -თბ., 2017.-გვ.744; წიგნი ღირსებისა: ტ. 1/ შემდგ.: თამაზ ყიფიანი (რედ.), თენგიზ გაჩეჩილაძე, გურამ სიმონიშვილი.- თბ., 2000. - გვ.281

• საქართველოს არქიტექტორთა კავშირი, სარევიზიო კომისიის წევრი
• საქართველოს არქიტექტორთა კავშირი, გამგეობის წევრი

• 1995 - ღირსების მედალი
• 1989 - საქართველოს დამსახურებული არქიტექტორი