გიორგი თევზაძე

დაბადების ადგილი: ქ. ქუთაისი.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფიზიკა-მათემატიკის ფაკულტეტი 1934 წელს.

1931-1934წწ. - თბილისის ჰიდრომეტეოროლოგიური ობსერვატორიის დამკვირვებელი-ლაბორანტი; 1934-1937წწ. - თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ასტრონომიის კათედრის ასპირანტი; 1935-1936წწ. - შეთავსებით აბასთუმნის ასტროფიზიკური ობსერვატორიის უმცროსი მეცნიერ-თანამშრომელი; 1942-1988წწ. საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის თეორიული მექანიკის კათედრა; პარალელურად - ამავე ინსტიტუტის გეოდეზიისა და სამარქშეიდერო საქმის კათედრა. იგი იკვლევდა ჯერადი სისტემების მდგრადობის საკითხებს; ასევე, შეიმუშავა ვარსკვლავთა ზოგიერთი ჯერადი სისტემის დაშლის კრიტერიუმები. აბასთუმნის ობსერვატორიაში მუშაობის დროს, 1942 წლის დეკემბერში, ტელესკოპით, ასტრო-ფოტოგრაფიის გზით მან აღმოაჩინა მანამდე უცნობი ორი ახალი კომეტა, რომელთაც ეწოდა - "კომეტა 1942 თევზაძე 1" და "კომეტა 1942 თევზაძე 2". ეს იყო საქართველოს მთელი ისტორიის მანძილზე პირველი ასტრონომიული აღმოჩენა. ამ აღმოჩენის გამო გიორგი თევზაძე წყნარი ოკეანის ასტრონომიულმა კორპორაციამ სან-ფრანცისკოში დააჯილდოვა "ჟოზეფ დონოჰოეს" მედლით და სამკერდე ნიშნით. მის კალამს ეკუთვნის სამეცნიერო მონოგრაფია - "რუსთაველის კოსმოლოგია", სადაც დასაბუთებულია, რომ რუსთაველის "ვეფხისტყაოსანში" გამოთქმული პოეტის ასტრალური წარმოდგენები და შეხედულებები მზის სისტემაზე, გაცილებით სწორი და პროგრესული იყო, ვიდრე მაშინ საყოველთაოდ მიღებული პტოლემეოსის გეოცენტრული სისტემა. ასტრონომი. ფიზიკა-მათემატიკის მეცნიერებათა დოქტორი (1963), პროფესორი (1964).

საკანდიდატო დისერტაციის თემა -  "Определение широты и долготы Абастуманской обсерватории на горе Канобили из наблюдений, произведённых в 1939 г.". დაიცვა 1941 წელს; სადოქტორო დისერტაციის თემა - "О неустойчивости кратных звёзд типа Трапеции". დაიცვა 1962 წელს.

წყარო: საქართველოს მათემატიკოსები და მექანიკოსები: ბიოგრაფიული ცნობარი/ნოდარ მახვილაძე. -თბ., 2016. -გვ.226-227

• 1980 - საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე

• რუსთაველის კოსმოლოგია (ავტორი). - თბილისი, სიესტა, 2014. - 222 გვ.
• Виктор Амбарцумян : [Ученый-астрофизик] (ავტორი). - Тбилиси, Сабчота Сакартвело, 1987. - 38с.