ანანიაშ ზაიონჩკოვსკი

დაბადების ადგილი: ქ. ვილნიუსი, ლიტვა.

მუშაობდა ორიენტალისტიკის მრავალ დარგში–თურქოლოგია, ირანისტიკა, არაბისტიკა. გამოქვეყნებული აქვს ფუნდამენტური ნაშრომები შავიზღვისპირეთის და კასპიისპირეთის თურქულენოვანი ხალხების, კერძოდ, თურქული, ყივჩაყური და ხაზარული ენების შესახებ. მას მსოფლიო აღიარება მოუტანა ნიზამის პოემის "ხოსროვ და შირინის" გამოკვლევამ. დიდი ღვაწლი მიუძღვის მამლუქურ-ყივჩაყური ძეგლების შესწავლა-გამოცემის საქმეში. მჭიდრო სამეცნიერო ურთიერთობა ჰქონდა ქართველ აღმოსავლეთმცოდნეებთან: გ. წერეთელთან, ს. ჯიქიასთან. რამდენჯერმე იყო საქართველოში და ინტერესით სწავლობდა ქართველი ხალხის წარსულს, მის კულტურულ მემკვიდრეობას. მისი ხელშეწყობით ქართველმა მეცნიერებმა მჭიდრო კავშირი დაამყარეს პოლონელ მეცნიერებთან. პოლონეთის მეცნიერებათა აკადემიის აღმოსავლეთმცოდნეობის ინსტიტუტის დირექტორი(1953–1968), აღმოსავლეთმცოდნე, თურქოლოგი. (გარდაიცვალა რომში).

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.III.–თბ., 2014.-გვ.301

• თურქული ლინგვისტური საზოგადოება, საპატიო წევრი
• პოლონეთის მეცნიერებათა აკადემია , აკადემიკოსი (1952-)

• 1966 - თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი
  საპატიო დოქტორი
• პოლონეთის სახელმწიფო პრემია, ლაურეატი