ნიკო ჩუბინაშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. ლაიფციგი.

1927-1931 წლებში სწავლობდა თბილისის სამხატვრო აკადემიასა და საქართველოს სამშენებლო ინსტიტუტში.

1934-1938 წლებში იყო ძეგლთა დაცვის სამმართველოს არქიტექტორ-ინსპექტორი; 1943-1945 და 1956-1958 წლებში ვარძიის მუზეუმ-ნაკრძალის მეცნიერ-თანამშრომელი. 1945-1956 წლებში და 1958 წლიდან მუშაობდა გ. ჩუბინაშვილის სახელობის ქართული ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტში. იგი შუა საუკუნეების ქართული არქიტექტურისა და ქანდაკების მკვლევარია; შესწავლილი აქვს ქართული ხუროთმოძღვრების ცნობილი ძეგლები (გუდარეხი, სამშვილდის სიონი, წეროვანი დეა სხვა) და ძეგლთა ჯგუფები (სწორკუთხა საკურთხევლიანი ეკლესიები); გამოსცა შუა საუკუნეების რელიეფების ცალკეული ნიმუშები, ადრე შუა საუკუნეების ქვაჯვარები. პირველმა გამოიკვლია ქართულ ხეზე კვეთილობის X-XI საუკუნეების ნაწარმოებები. აქვს ნაშრომები ქართული საბჭოთა ხელოვნების შესახებ. ცნბილი ქართველი მეცნიერის გიორგი ჩუბინაშვილის ვაჟი. ხელოვნების ისტორიკოსი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი (1961).

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 11.-თბ., 1987.-გვ.165; გ. ჩუბინაშვილის სახელობის ქართული ხელოვნების ისტორიის და ძეგლთა დაცვისა კვლევის ეროვნული ცენტრი: gch-centre.ge