შოთა გაფრინდაშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. საჩხერე.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი 1937 წელს.

სხვადასხვა დროს სამეცნიერო-პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწეოდა ცხინვალის და თბილისის სულხან-საბა ორბელიანის სახელობის პედაგოგიურ ინსტიტუტებში. იყო ქართული ენის კათედრის გამგე, ექსპერიმენტული ფონეტიკის ლაბორატორიის გამგე თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტსა და საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის არნოლდ ჩიქობავას სახელობის ენათმეცნიერების ინსტიტუტში. შოთა გაფრინდაშვილი საქართველოში ექსპერიმენტული ფონეტიკის ერთ-ერთი დამამკვიდრებელია. მან სრულყო წარმოქმნის პროცესისა და სამეტყველო ბგერათა შესწავლის ტრადიციული მეთოდები. პირველმა დანერგა ფონეტიკური კვლევის მრავალი თანამედროვე აპარატული მეთოდი (კინორენტგენოგრაფია, სპექტოგრაფია), წამოიწყო ექსპერიმენტები სამეტყველო ბგერათა ხელოვნური გამიზნული ცვლით. მისი შრომები ეძღვნება ქართველურ ენათა ფონეტიკის საკითხებს: "საწარმოქმნო დაბრკოლებათა რაგვარობის საკითხი ქართულში" (1960), "ხშულმსკდომ თანხმოვანთა კლასიფიკაციისათვის ქართველურ ენებში" (1962) და სხვ. ლაკურ-დარგუულ ენათა ფონეტიკურ და მორფოლოგიურ საკითხებს ეხება შოთა გაფრინდაშვილის 20-მდე ნაშრომი, ხოლო მისი "დარგუული ენის  ფონეტიკა" (1967) მთის იბერიულ-კავკასიურ ენათა შესახებ პირველი მონოგრაფიაა, რომელშიც ენის ბგერითი სისტემა ექსპერიმენტული ფონეტიკის თანამედროვე მეთოდებითაა შესწავლილი. ასეთივე სახის გამოკვლევაა მისი "სპარსული ენის ფონეტიკა" (1964, თანაავტორი ჯ. გიუნაშვილი). ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი (1957), პროფესორი (1957). ზოგადი ფონეტიკის, ქართველურ და მთის იბერიულ-კავკასიურ ენათა სპეციალისტი.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997. გვ.565; ქართული ენა: ენციკლოპედია. - თბ. 2008. - გვ.106

• აულ ხოჟალ-მაქ'ის მეტყველების ფონეტიკური თავისებურებანი (ავტორი). - თბილისი, 1941. - 8გვ.