აჰმედ-ფაშა ხიმშიაშვილი

1815 წელს ოსმალების მიერ სელიმ-ფაშას დასჯის შემდეგ, აჰმედ-ფაშა და მისი ძმა აბდუღა (აბდი-ბეგი) გურიაში მამია V გურიელს შეეხიზნენ. აჭარიდან ოსმალთა დამსჯელი ექსპედიციის წასვლის შემდეგ აჰმედ-ფაშა სოფელ ნიგაზეულში (ახლანდელი შუახევის რაიონი) დაბრუნდა და კვლავ დაეუფლა აჭარას, ნიგაზეულიდან ხულოში გადავიდა და ძველი ქართული ეკლესიის ნანგრევებზე სასახლე ააგო. 1828-1829 წლებში რუსეთ-ოსმალეთის ომის დროს ოსმალთა მხარეზე იბრძოდა. ამ დროს მიანიჭეს ფაშობის ხარისხი ორი თუღით. რუს-ქართველთა ჯარის მიერ სამცხე-ჯავახეთის განთავისუფლების შემდეგ (1828) ოსმალეთის მთავრობამ აჰმედ-ფაშას ახალციხის ვილაიეთის ბეგლარბეგობა უბოძა და სამცხე-ჯავახეთის ხელახლა დაპყრობა დაავალა. 1828 წელს აჰმედ-ფაშამ 15 ათასი მეომრით ახალციხე დაიპყრო და გაძარცვა, მაგრამ ქალაქის ციტადელში გამაგრებული გენერალ ვ. ბებუთოვის გარნიზონი არ დანებდა. რუსთა მაშველი რაზმის მისვლის შემდეგ აჰმედ-ფაშა იძულებული გახდა აჭარაში დაბრუნებულიყო. რუსეთის მთავრობის ცდა-თავის მხარეზე გადმოეყვანა აჰმედ-ფაშა, უშედეგოდ დამთავრდა. ადრიანოპოლის ზავის (1829) შემდეგ ოსმალეთის ხელისუფლებამ აჰმედ-ფაშა ახლად შექმნილი ყარს-ჩილდირის საფაშოს ბეგლარ-ბეგად დანიშნა. მას მიანიჭეს დერიქის (გენერალ-ლეიტენანტის) წოდება და ორდენებით დააჯილდოვეს. 1836 წელს მას არზრუმის საფაშოც დაუმორჩილეს. აჰმედ-ფაშა ითვლებოდა აღმოსავლეთის ვილაიეთების ფრონტის სარდლად, არზრუმის სერასკერად. დაიღუპა ურჯემში (ანატოლია) ქურთების აჯანყების ჩახშობის დროს.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997.–გვ.309