პავლე წულაია

დაბადების ადგილი: სოფელი ხუნჯულოური, ქუთაისის მაზრა.

იყო რუსეთის სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიის "მენშევიკების" ფრაქციის წევრი. მუშაობდა ტფილისის რკინიგზის დეპოში. იყო რსდმპ ლონდონის მე-5 ყრილობის (1907) დელეგატი ტფილისის ორგანიზაციიდან. თანამშრომლობდა პრესაში; იყენებდა ფსევდონიმს "დეპო". 1919 წლამდე მუშაობდა მემანქანის თანაშემწედ სამტრედიის რკინიგზის დეპოში; შემდეგ იყო ქუთაისის გუბერნიის საგანგებო სასამართლოს წევრი. 1919 წლის 12 მარტიდან არჩეული იყო საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრების წევრად; იყო საკონსტიტუციო და გზათა კომისიების წევრი. 1921 წელს, საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ოკუპირების შემდეგ დარჩა საქართველოში. ცხოვრობდა და მუშაობდა მშობლიურ სოფელში; მცირე ხნით დააპატიმრეს 1921 წლის აპრილში. მისი მონაწილეობით 1932 წელს, კოლექტივიზაციის პარალელურად მიმდინარე ანტირელიგიური კამპანიისას, სოფელმა მოახერხა უნიკალური ხის ეკლესიის დაცვა განადგურებისაგან. 1937-1938წწ. დიდი საბჭოთა ტერორის დროს დააპატიმრეს 1937 წლის აგვისტოში, სოფელ ხუნჯულოურში. მისი წიგნები რეალიზაციიდან ამოიღეს და გაანადგურეს. 1937 წლის 25 ნოემბერს ქუთაისში, საქართველოს სსრ უმაღლესი სასამართლოს სპეცკოლეგიის გამსვლელმა სესიამ 8 წლით პატიმრობა მიუსაჯა "შრომა-გასწორების ბანაკში".  გარდაიცვალა ციმბირში, კემეროვის ოლქში არსებულ საკონცენტრაციო ბანაკში. რეაბილიტირებულია 1956 წელს. 

წყარო: საქართველოს დამფუძნებელი კრება 1919. -თბ., 2016.-გვ.464

• საქართველოს რესპუბლიკის დამფუძნებელი კრება, წევრი (1919-)
• საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული (მენშევიკური) პარტია, წევრი