რატი I

გააფართოვა კლდეკარის საერისთავო (მიიტაცა ქართლში მტკვრის სამხრეთით მდებარე მიწა-წყალი). ებრძოდა ერთიანი საქართველოს პირველ მეფეს ბაგრატ III-ს. სავარაუდოა, რომ იგი იმ დიდგვარიან აზნაურთა შორის იყო, რომლებიც ქართლის საზღვართან მტრულად დახვდნენ აფხაზეთიდან აღმოსავლეთ საქართველოში გადმოსულ ბაგრატ III-ს. დაახლოებით 988 წელს რატი I-ისა და სამეფო ხელისუფლების პოლიტიკით უკმაყოფილო სხვა აზნაურების მცდელობით განხეთქილება ჩამოვარდა ბაგრატ III-სა და დავით კურაპალატს შორის. რატი I-მა თავისი სამფლობელო თრიალეთი კლდეკარის ციხით მეფეს გადასცა, თვითონ კი არგვეთში, მამაპაპეულ მამულში დასახლდა. შემდეგ, ჩანს, მას დაუბრუნეს საერისთავო და ისიც ერთგულად ემსახურებოდა საქართველოს სამეფო ხელისუფლებას. დაიღუპა ბიზანტიის წინააღმდეგ ბრძოლაში, შირინში. პავლე ინგოროყვა რატი I-ს აიგივებს X-XI საუკუნეების ჰიმნოგრაფ რატი ორბელთან და მასვე მიაკუთვნებს ტიტე მოციქულის ერთ საგალობელს, რომლის აკროსტიქში მოხსენებულია ავტორის სახელი "რატი" (ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი, ხელნაწერი H-2337). ქართველი პოლიტიკური მოღვაწე, კლდეკარის ერისთავი.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ.8.-თბ., 1984.-გვ.308