ლევან ყიფიანი

სწავლობდა თბილისის კლასიკურ გიმნაზიაში. შემდეგ პეტერბურგის უნივერსიტეტის იურდიულ ფაკულტეტზე, მაგრამ ოჯახური პირობების გამო სრული კურსის დასრულება ვერ შეძლო - (მამის გარდაცვალება, უსახსრობა), იძულებული გახდა სამშობლოში დაბრუნებული. ლევან ყიფიანი, საერთოდ, რუსულად წერდა და ძირითადად რუსულ პრესაში ("კავკაზ", "ნოვოე ობოზრენიე", "კავკაზსკი ვესტნიკ", ქართული "ცნობის ფურცელი" და სხვ.) თანამშრომლობდა, სადაც ბეჭდავდა ლექსებს, მოთხრობებს, თარგმანებს, პუბლიცისტურ თხზულებებს, ლიტერატურულ და თეატრალურ რეცენზიებს. რუსულ ენაზევე აქვს გამოქვეყნებული პოეტური ("Думы и песни") და პროზაული ("Сказки жизни") კრებულები.  ლევან ყიფიანს უკიდურესად ნეგატიურად ახასიათებს შალვა ამირეჯიბი და უწოდებს მას "უხამს ქართველს". აგდებით უწერია მასზე გიორგი კობახიძესაც (მიხეილ წერეთლის ნაამბობი, ჟურნალი "ლაშარი" 1991, №1, გვ. 120).

წყარო: საინფორმაციო პორტალი-საქართველოს თავად - აზნაურთა გენეალოგიური და ბიოგრაფიული მონაცემები: nobility.pro

• Думы и песни (ავტორი). - Санкт-Петербург, Тип. т-ва М.О. Вольф, 1905. - 156с.
• Студенты : Рассказы (ავტორი). - Санкт-Петербург, 1904. - 47с.