ალექსანდრე ცატუროვი

დაამთავრა მოსკოვის რკინიგზის ტრანსპორტის ინჟინერთა ინსტიტუტი საგზაო მშენებლობის სპეციალობით 1930 წელს.

1921 წელს შრომითი საქმიანობა დაიწყო ამიერკავკასიის რკინიგზის სხვადასხვა უბნებზე; 1931-1937წწ. მუშაობდა შავიზღვისპირეთის რკინიგზის მშენებლობის უფროსად; 1937-1939წწ. იყო სსრკ სატრანსპორტო მშენებლობის სამინისტროს ამიერკავკასიის სამშენებლო-სამონტაჟო ტრესტ "ამიერკავკასტრანსმშენის" მთავარი ინჟინერი; 1939-1955წწ. სამამულო ომის დროს, დირექტიული ორგანოების გადაწყვეტილებით, დაინიშნა შავი ზღვის სანაპიროს თავდაცვით ნაგებობათა მშენებლობის უფროსად; იყო სსრკ მიმოსვლის გზათა სამინისტროს N165 სამშენებლო სამმართველოს უფროსი; 1955-1972წწ. მუშაობდა სამშენებლო-სამონტაჟო ტრესტ "ამიერკავკასტრანსმშენის" მმართველად; ხელმძღვანელობდა მრავალი საპასუხისმგებლო ობიექტის, კერძოდ: "ოჩამჩირე-კვეზანი-აკარმარას", "ზესტაფონი-ჭიათურა-საჩხერის" და "მარნეული-მადნეულის" სარკინიგზო ხაზების. მეორე ლიანდაგებისა და ორლიანდაგიანი ჩანართების ("ზესტაფონი-ხაშურის" უბანზე), ამიერკავკასიის ძირითადი რკინიგზის ელექტროფიკაციის, "შაორჰესის", თბილისის აეროვაგზლის, ერევნის რკინიგზის სადგურის, "ერევან-რაზდანისა" და "რაზდან-სევანის" სარკინიგზო ხაზების (სომხეთში), დასასვენებელი სახლებისა და სანატორიუმების (შავი ზღვის სანაპირო ზოლში - აფხაზეთში და სხვაგან) მშენებლობას; 1947-1950წწ. არჩეული იყო საქართველოს სსრ მე-2 მოწვევის უმაღლესი საბჭოს დეპუტატად; დაჯილდოებული იყო სახელმწიფო ორდენებითა და მედლებით.

წყარო: საქართველოს არქიტექტორთა და მშენებელთა ენციკლოპედია. - თბ., 2017.-გვ.664