ნიკოლოზ ფალავანდიშვილი

1804 წლიდან იყო რუსეთის ადმინისტრაციის სამსახურში. 1812 წელს კურიერად გაიგზავნა იმპერატორ ალექსანდრე I-თან, რათა ლენქორანის აღების ამბავი ეხარებინა. ფალავანდიშვილი ალექსანდრეს უკვე ევროპაში შეხვდა, ნაპოლეონის წინააღდმდეგ ლაშქრობის დროს, შეუერთდა არმიას და მოკავშირეთა ჯარებთან ერთად 1814 წელს პარიზში  შევიდა. კავკასიის თავისებურებებისა და რუსული ენის კარგი ცოდნის გამო ნდობით სარგებლობდა რუსეთის მეფისნაცვალთა კარზე. 1832-1837 წლებში ფალავანდიშვილი იყო თბილისის სამოქალაქო გუბერნატორი. 1832 წელს ძმამ, იესე ფალავანდიშვილმა სცადა ნიკოლოზი ქართველ თავად-აზნაურთა შეთქმულებაში ჩაება, თუმცა ნიკოლოზისვე ზეგავლენით მან შეთქმულები გათქვა. ლუკა ისარლოვის მიერ ჩაწერილი ფალავანდიშვილის მოგონებები 1900 წელს დაიბეჭდა ჟურნალ "კავკაზსკი ვესტნიკში". ნიკო ფალავანდიშვილს ცოლად ჰყავდა (1834 წლიდან) მარიამ ლუარსაბის ასული ორბელიანი (1817-1851). მათი ქალიშვილი მაკრინე დაქორწინდა თავად ალექსანდრე ესტატეს ძე ორბელიანზე. ქართველი თავადი, რუსეთის იმპერიის სახელმწიფო მოხელე, ბიბლიოფილი და ხელნაწერთა შემგროვებელი. 

წყარო: Из Воспоминаний бывшего грузинского губернатора, князя Н.О. Палавандова/ Исарлов Л.С.-  Кавказский вестник, № 4. 1900; vostlit.info