იოელ (იოველ) გამრეკელი

დაბადების ადგილი: სოფელი მეჯვრისხევი, გორის რაიონი.

დაამთავრა თბილისის სასულიერო სემინარია 1874 წელს.

თავისი სურვილის წინააღმდეგ მღვდლად გამწესდა. იდევნებოდა ხალხოსანთა წრეებში მონაწილეობისა და იმპერატორ ალექსანდრე II-ის შეურაცხყოფისათვის. 1894 წელს, გორის საკრებულოს ტაძრის კანდელაკად და კეთილმოწესედ (ბლაღოჩინად) ყოფნის დროს ვლადიმერ ეგზარქოსმა საეკლესიო ნივთების აღწერა და რუსეთში გაგზავნა დაავალა. იოელ გამრეკელმა ნიკო ამილახვარის დახმარებით შეძლო საეკლესიო საგანძურის გადარჩენა. 1906 წელს იოელ გამრეკელი იმ საეკლესიო კრებაში მონაწილეობდა, რომელმაც რუსეთის სინოდისაგან ჩამოშორება და საქართველოს ავტოკეფალიის აღდგენა მოითხოვა. წერდა რუსულ და ქართულ პრესაში თორელისა და მეჯვრისხეველის ფსევდონიმებით, იცავდა საქართველოს ეკლესიის ქონებრივ უფლებებს. თბილისის ჯვრის მამის ეკლესიის შესახებ ბერძნებს ედავებოდა და მისი ძალისხმევით ეს უძველესი ეკლესია 1912 წელს ქართველების საკუთრებად იქნა ცნობილი. იოელ გამრეკელმა თარგმნა ს. სავინკოვის რევოლუციური შინაარსის "Скорбныя годы. Воспоминания матери" ("მწუხარების წლები. დედის მოგონებანი", 1918 წელს გამოსაცემად გადასცა შ. აფხაიძეს). მქადაგებელი, მწიგნობარი, საქართველოს ეკლესიის ქონებრივ უფლებათა და უპირატესობათა დამცველი, გამრეკელ-თორელთა შთამომავალი. მხატვარ ირაკლი გამრეკელის მამა.

წყარო: ქართველ მოღვაწეთა ლექსიკონი, 1801-1952: ტ. I ა-დ / იოსებ იმედაშვილი.-თბ.,2018.-გვ.487

• მოძღვრებანი (ავტორი). - ტფილისი, ექ. ხელაძის სტ., 1900