ნიკო ინაშვილი

დაამთავრა თბილისის სასულიერო სემინარია.

ერთხანს თბილისშივე ასწავლიდა ქართულ ენას ფავრის პანსიონში, შემდეგ ჩაირიცხა კიევის უნივერსიტეტში, საიდანაც პეტერბურგის უნივერსიტეტში გადავიდა, მაგრამ უკვე ტუბერკულოზით იყო დაავადებული და სტუდენტობის წლებშივე გარდაიცვალა; აქტიურად თანამშრომლობდა ჟურნალ "მნათობთან". ჟურნალის პირველივე ნომერში გამოქვეყნებულ სტატიაში "საჭიროა თუ არა ქართული რიგიანი ჟურნალი?" (1869, მარტი) მან დაასაბუთა ეროვნული ჟურნალისტიკის დიდი მნიშვნელობა საერთო-ნაციონალური თვითშეგნების ჩამოყალიბება-განმტკიცებისათვის, საზოგადოების ცხოვრებისა და აზრის ჰუმანიზაციის, ხალხის "გონებითი, ზნეობითი და ნივთიერი წარმატებებისათვის". თარგმნა ინგლისელი ფილოსოფოსისა და ეკონომისტის, ჯ. ს. მილის "ქალების განთავისუფლება" ("მნათობი", 1869, მაისი–აგვისტო), თარგმანის წინასიტყვაობასა და კომენტა­რებში მან სა­ქარ­თვე­ლოში პირველთაგანმა წამოჭრა ე. წ. "ქალთა საკითხი" (ქალთა ემანსიპაციის პრობლემა).

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ. IV. -თბ., 2018. -გვ.267