ალექსანდრე კაზნაკოვი

დაბადების ადგილი: ტვერის გუბერნია (რუსეთი).

დაამთავრა პაჟთა კორპუსი.

1903-1919წწ. იყო კავკასიის მუზეუმისა და თბილისის საჯარო ბიბლიოთეკის დირექტორის მოვალეობის შემსრულებელი; მონაწილეობდა სხვა­და­სხვა ექსპედიციაში. 1899 წელს ­ცენტრალურ აზიაში რუსეთის საიმპერატორო გეოგრაფიული საზოგადოების მიერ მოწყობილ ექსპედიციაში ყოფნისას დაინიშნა გენერალური შტაბის გვარდიის კავალერიაში როტმისტრად; 1902 წელს შტაბის უფროსის ბრძანებით მიავლინეს მთავარი შტაბის სამხედრო-სასწავლებლის კომიტეტის კანცელარიაში; 1903 წლის 4 სექტემბერს დაინიშნა კავკასიის მუზეუმის და თბილისის საჯარო ბიბლიოთეკის დირექტორის მოვალეობის შემსრულებლად, 1909 წელს კავკასიის მუზეუმის დირექტორად. მიიღო პოლკოვნიკის ჩინი; მისი ინიციატივით და­ი­ნერ­გა მუ­ზეუმში შემოსული ნივთების ზუსტი აღრიცხვა, შეიქმნა ბიბლიოთეკის ფონდების საინვენტარო წიგნი; საორგანიზაციო საკითხების მოგვარებასთან ერთად ის ზრუნავდა არქეოლოგიურ, ­ეთნოგრაფიულ, ისტორიულ, ბოტანიკურ, ზოოლოგიურ და გეოლოგიურ კო­ლექციების შევსება-გამდიდრებაზე; მისი დამსახურებაა კავკასიის მუზეუმის გამდიდრება იმ ძვირფასი ნივთებით, რომლებიც ცნობილია ახალგორის განძის სახელწოდებით; მან საჯარო ბიბლიოთეკის კავკასიის მეცნიერების კვლევისთვის საჭირო ლიტერატურით გამდიდრების მიზნით შეიძინა და ბიბლიოთეკის ფონდს შემატა 1654 გამოცემული არქანჯელო ლამბერტის წიგნი "მოგზაურობა სა­მე­გრე­ლო­ში"; კავკასიის მუზეუმისა და თბილისის საჯარო ბიბლიოთეკის გაერთიანების შემდეგ შეიქმნა ერთიანი წიგნადი კოლექცია (ზოოლოგია, ბოტანიკა, ეთნოგრაფია, გეოლოგია) და თბილისის საჯარო ბიბლიოთეკაში დაარსდა ახა­ლი განყოფილებაბა (XVII) – "მუზეუმის ბიბლიოთეკა"; 1908-1910წწ. ევროპაში გაეცნო მუზეუმების შენობებსა და შიდამოწყობილობას; 1911 წელს კაზნაკოვისა და მეფისნაცვალ ი. ვორონცოვ-დაშკოვის ინიციატივით იმპერიის მთავრობამ მიიღო გადაწყვეტილება კავკასიის მუზეუმის ახალი ნაგებობის მშენებლობის დაფინანსების შე­სახებ; 1914 წლის 31 აგვისტოს ის სამხედრო სამსახურში გაიწვიეს, ­კავკასიის მუზეუმის დირექტორის თანამდებობის შენარჩუნებით; გამგზავრების წინ მან მუზეუმის ბიბლიოთეკას საჩუქრად გადასცა 303 დასა­ხელების წიგნი; 1916 წელს ვანის ვილაიეთიდან და ერზრუმიდან ჩამოიტანა 608, ხოლო მეჯიდ-უ-სულთნის ბიბლიოთეკიდან – 415 წიგნი; 1917 წელს გადაიყვანეს სამხრეთ-დასავლეთ ფრონტის შტაბის სამმართველოში; 1918 წელს ავადმყოფობის გამო სამხედრო სამსახურიდან გადადგა; 1919-1921წწ. მუ­შა­ობ­და ერმიტაჟში. სიცოცხლის ბოლო წლები ემიგრაციაში, პარიზში გაატარა, სადაც, როგორც მიმოწერიდან ჩანს, მჭიდრო ურთიერთობა ჰქონდა ე. თაყაიშვილთან. მოგზაური, ბუნებისმეტყველი, აღმოსავლეთმცოდნე, ტიბეტის ­მკვლე­ვარი.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ. IV. -თბ., 2018.-გვ. 462; საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა: nplg.gov.ge