ნიკოლოზ ნათიძე (დეკანოზი)

დაბადების ადგილი: სოფელი ჩალაუბანი, ახლანდელი გურჯაანის მუნიციპალიტეტი.

დაამთავრა თელავის, შემდეგ თბილისის სასულიერო სემინარია 1873 წელს.

მასწავლებლობდა სოფელ ვეჯინში, მაგრამ სკოლის საპატიო მზრუნველ თავად მიხეილ ანდრონიკაშვილთან კონფლიქტის გამო პედაგოგობას თავი დაანება და 1885 წელს მღვდლად ეკურთხა; ჯერ ყარსის ოლქში განთავსებული მოზდოკის კაზაკთა პოლკის, შემდეგ კი გორის პოლკის მღვდლად მსახურობდა; 1904 წლიდან ცხოვრობდა თბილისში. ახლო ურთიერთობა ჰქონდა იმდროინდელ ქართულ ლიტერატურულ წრეებთან, განსაკუთრებით ვაჟა-ფშაველასთან; ახლოს იდგა ხალხოსნურ იდეოლოგიასთან; 1890-იან წლებში აქვეყნებდა მოთხრობებს ქართულ პრესაში. მათ შორის აღსანიშნავია: "ბნელო" (1891), "კრიალოსანი" (1894), "ნავარდობა" (1899-1900), "ქედნის ღუღუნი" (1904) და სხვ.

• ქედნის ღუღუნი : მოთხრობები (ავტორი). - თბილისი, ლიტერატურა და ხელოვნება, 1965. - 453გვ.
• მამა ქრისტეფორე : მეფის ცენზურის მიერ აკრძალული და ახლად აღმოჩენილი მოთხრობა (ავტორი). - ტფილისი, 1934. - 43გვ.
• გიორგი და გეურქა : ამბავი (ავტორი). - თბილისი, გამოცემა ჟურნალ "კლდისა", 1915. - 16გვ.
• ბნელო : მოთხრობა (ავტორი). - თბილისი, ქართველი ამხანაგობის გამოცემა, N9 და მისივე სტ., 1891. - 180გვ.