გენო ქარუმიძე

დაბადების ადგილი: ქ. გორი.

დაამთავრა თბი­ლი­სის სამ­ხედ­რო აკა­დე­მი­ა­.

1921 წელს მიენიჭა შტაბს-კა­პიტ­ნის წო­დე­ბა. თა­ვის ასე­ულ­თან ერ­თად ახალციხეში გაანაწილეს, ბრძა­ნე­ბის თა­ნახ­მად, ახალ­ცი­ხე­ში მდგომი ნა­წილი კო­ჯორ­ში გამოიძახეს. ქარ­თ­ვე­ლი მოღ­ვა­წე შალ­ვა მაღ­ლა­კე­ლი­ძე, რო­მე­ლიც მა­შინ თბი­ლი­სის გუ­ბერ­ნა­ტო­რი იყო თა­ვის მო­გო­ნე­ბებ­ში ბრძო­ლის ველს და 1921 წლის მოვ­ლე­ნებს ასე აღწერს: "კოჯ­რის გზა­ზე მო­დი­ოდ­ნენ (მე-11 არ­მი­ა). მა­ყაშ­ვი­ლის ქა­ლი და­ი­ღუ­პა. გე­ნე­რალ ან­დ­რო­ნი­კაშ­ვი­ლის შტა­ბი იყო კოჯ­რის გზა­ზედ, იქ მივ­დი­ო­დი მან­ქა­ნით და ეს ქა­ლი ვნა­ხე მოკ­ლუ­ლი აეროპ­ლა­ნის ბომ­ბის შე­დე­გად. ჩვენს ავი­ა­ცი­ას ორი აპა­რა­ტი ჰქონ­და, მაგ­რამ ორი­ვე გა­ფუ­ჭე­ბუ­ლი. იმა­თი აეროპ­ლა­ნე­ბი თა­ვი­სუფ­ლად შე­მო­ვიდ­ნენ და კოჯ­რის გზა­ზე ბომ­ბე­ბი ჩა­მო­ყა­რეს. მე ჩე­მი თა­ნამ­დე­ბო­ბის გა­მო ომ­ში უშუ­ა­ლო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას არ ვი­ღებ­დი, ასე ვთქვათ, ად­მი­ნის­ტ­რა­ტო­რი ვი­ყა­ვი. წე­სი­სათ­ვის და რი­გი­სათ­ვის სხვა ფუნ­ქ­ცი­ე­ბი მქონ­და, მაგ­რამ მიხ­დე­ბო­და ფრონ­ტ­ზე გას­ვ­ლა. მე ხომ ზურ­გი ვი­ყა­ვი და უნ­და მივ­ხ­მა­რე­ბო­დი ხალ­ხით, ტრან­ს­პორ­ტით, იარა­ღით, პუ­რით. ამი­ტომ გავ­დი­ო­დი ხოლ­მე წი­ნა ხაზ­ზე, გან­სა­კუთ­რე­ბით კოჯ­რის მი­მარ­თუ­ლე­ბით. პი­რა­დად ბრძო­ლა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­ვი­ღე ოქ­რო­ყა­ნა­ში. გე­ნო ქა­რუ­მი­ძე იყო ოფი­ცე­რი და შე­ტე­ვა­ზე იყო გა­და­სუ­ლი რუ­სებ­თან, ოქ­რო­ყა­ნის ზე­მოთ. მე გად­მო­ვე­დი ავ­ტო­მო­ბი­ლი­დან და ბრძო­ლა­ში მი­ვი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა სრუ­ლი­ად შემ­თხ­ვე­ვით. გე­ნო ქა­რუ­მი­ძის ასე­უ­ლი პირ­და­პირ შე­ტე­ვა­ზე იყო გა­და­სუ­ლი რუ­სებ­თან. პო­ზი­ცი­უ­რი ბრძო­ლე­ბი არ იყო, არა­მედ ასე, 30 კა­ცი მი­დი­ო­და ერ­თ­მა­ნეთ­ზე ხიშ­ტე­ბით. ან­დ­რო­ნი­კაშ­ვი­ლის დუ­ქა­ნი იყო ზე­ვით, კოჯ­რის გზა­ზე, "თეთ­რი დუ­ქა­ნი" და შტა­ბი იქ ჰქონ­დათ. ვხე­დავ, გე­ნო დაჭ­რი­ლია. იქ­ვე სე­ვე­რი­ან ლორ­თ­ქი­ფა­ნი­ძე არის, კა­პი­ტა­ნი, ისიც ხიშ­ტით დაჭ­რი­ლი და უნ­და მი­ვეხ­მა­რო. ავიყ­ვა­ნე ორი­ვე და ჩავ­ს­ვი ავ­ტო­მო­ბილ­ში. მთლი­ა­ნად შე­ვი­ღე­ბე მა­თი სის­ხ­ლით". ქარ­თ­ველ­მა დი­სი­დენ­ტ­მა ვიქ­ტორ რცხი­ლა­ძემ ეს ცნო­ბა 1921 წლის ომის ამ­ბე­ბის შესახებ შალ­ვა მაღ­ლა­კე­ლი­ძის­გან ჩაიწერა. ასე შე­მო­ი­ნა­ხა ის­ტო­რი­ამ გე­ნო ქა­რუ­მი­ძის და­ღუპ­ვის ამ­ბა­ვი. 1921 წლის გა­ზეთ "სა­ქარ­თ­ვე­ლოს" თე­ბერ­ვ­ლის ნო­მერ­ში და­ი­ბეჭ­და ნეკ­რო­ლო­გი გენო ქარუმიძის დაღუპვის შესახებ. გარ­დაც­ვ­ლი­ლი ოფი­ცე­რი ქა­შუ­ე­თის ეკ­ლე­სი­ი­დან გა­მო­ას­ვე­ნეს და დაკ­რ­ძა­ლეს იქ­ვე, ეკ­ლე­სი­ის ძმა­თა სა­საფ­ლა­ო­ზე. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ძმა­თა სა­საფ­ლა­ოს ად­გი­ლას პარ­ლა­მენ­ტის შე­ნო­ბა აიგო და გარ­დაც­ვ­ლილ­თა საფ­ლა­ვე­ბი და­ი­კარ­გა. ოფიცერი, მზვერავი.

წყარო: kvirispalitra.ge