ივანე ცომაია

მსახურობდა რუსეთის იმპერიის არმიაში; პოდპორუჩიკის ჩინით მონაწილეობა მიიღო რუსეთ-იაპონიის ომში (1904-1905) და მძიმედ დაიჭრა; იყო სოციალ-დემოკრატიული პარტიის მენშევიკური ფრთის აქტივისტი; I მსოფლიო ომის (1914-1918) შემდეგ კვლავ გაიწვიეს ჯარში. იბრძოდა დასავლეთის ფრონტზე; 1915 წელს დაიჭრა; 1917 წელს საქართველოში დაბრუნდა და რევოლუციურ მოძრაობაში ჩაება; სამეთაურო თანამდებობებზე იყო საქართველოს სახალხო გვარდიაში: 1918-1919წწ. გურიის გვარდიის ბატალიონის უფროსი, 1919-1921წწ. თბილისის ბატალიონის უფროსი; მონაწილეობდა იმ პერიოდის თითქმის ყველა მნიშვნელოვან ბრძოლაში; 1920 წელს ჩააბარა თბილისის უნივერსიტეტის ჰუმანიტარულ ფაკულტეტზე; 1921 წლის თებერვალში მონაწილეობდა საბჭოთა რუსეთის ჯართან შეტაკებებში სადახლოსა და ნავთლუღში, შემდეგ თავისი ბატალიონით უკან დაიხია ლანჩხუთამდე, სადაც 25 მარტს მთელი აღჭურვილობა და შემადგენლობა ცომაიამ საბჭოთა მთავრობას გადასცა. იმავე წლის ივლისში ახალმა ხელისუფლებამ მისი დაპატიმრება სცადა, რის გამოც არალეგალურად ცხოვრობდა ოზურგეთის მაზრაში. 1924 წლის 9 ივლისს ჩეკამ დააპატიმრა ანტისაბჭოთა ამბოხების მზადებაში მონაწილეობისთვის, აგვისტოს აჯანყების დღეებში დახვრიტეს. სამხედრო და პოლიტიკური მოღვაწე, სახალხო გვარდიის ერთ-ერთი ლიდერი 1918-1921 წლებში.