დავით ქარცივაძე

დაამთავრა თბილისის იუნკერთა სასწავლებელი.

1898 წლიდან "მეჩონგურის" ფსევდონიმით თანამშრომლობდა სოციალ-დემოკრატიული მიმართულების ჟურნალ-გაზეთებთან; თანაუგრძნობდა მემარცხენე რევოლუციურ მოძრაობას; მისი ლექსები იბეჭდებოდა გაზეთ "ივერიაშიც"; რუსეთის 1905 წლის რევოლუციის დროს ელიზავეტპოლის 156-ე ქვეითი პოლკის პოდპორუჩიკი ქარცივაძე სარიყამიშში დააპატიმრეს, ჯარში პოლიტიკური აგიტაციისთვის. ოქტომბრის ამნისტიის შემდეგ გაათავისუფლეს და დაუბრუნდა რევოლუციურ მოღვაწეობას. იყო 1905 წლის დეკემბრის გამოსვლების ერთ-ერთი ხელმძღვანელი დასავლეთ საქართველოში; 1905-1906წწ. კიდევ ორჯერ იყო დაპატიმრებული; 1907 წელს აჰყარეს ოფიცრის წოდება და 4 წლით კატორღა მიუსაჯეს; 1917 წლის რევოლუციამ ირკუტსკის ოლქში მიუსწრო და ქარცივაძე სამშობლოში დაბრუნდა; 1918-1921წწ. პოდპოლკოვნიკის წოდებით მსახურობდა საქართველოს სამხედრო სამინისტროში, იყო კულტურულ-საგანმანათლებლო სექციის უფროსი და ჟურნალ "მხედარის" რედაქტორი; საქართველოს გასაბჭოების (1921) შემდეგ იყო ახალი რეჟიმის ოპოზიციაში; 1922-1923წწ. ორჯერ დააპატიმრეს; 1924 წლის აგვისტოს აჯანყების დაწყების შემდეგ დახვრიტეს. სიკვდილით დასაჯეს ასევე მისი სიძე (დის ქმარი) მიხეილ საბაშვილი, ძმა - ივანე, იმხანად პრაღის უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტის სტუდენტი, სამშობლოში დაბრუნების შემდეგ (1927) საზღვარზე დააპატიმრეს და 1930-იან წლებში რამდენჯერმე იყო გადასახლებაში. სამხედრო და პოლიტიკური მოღვაწე, რევოლუციონერი.

• საქართველოს მწერალთა კავშირი, წევრი
• ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება, წევრი (1906-)