ოთარ ხატიაშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. სიღნაღი.

დაამთავრა საქართველოს ს. მ. კიროვის სახელობის პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში, რომელიც ინჟინერ-მექანიკოსის სპეციალობით 1954 წელს.

1954-1956წწ. მუშაობდა ქ. თბილისის კამოს სახელობის საჩამოსხმო მექანიკურ ქარხანაში ტექნიკური კონტროლის ოსტატად, სამჭედლო თერმიული საამქროს უფროს ოსტატად და ქარხნის მთავარ მექანიკოსად; 1956 წლიდან 1962 წლის აგვისტომდე მუშაობდა კვებისა და მსუბუქი მრეწველობის ტექნოლოგიური პროცესების ავტომატიზაციის სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში პირველი კატეგორიის ინჟინრად, განყოფილების უფროსად და დირექტორის მოადგილედ; 1962 წლის 7 აგვისტოდან 26 დეკემბრამდე იყო საქართველოს სსრ ადგილობრივი მრეწველობის სამინისტროს ტექნიკური სამმართველოს უფროსი; 1962 წლის დეკემბრიდან 1963 წლის ოქტომბრამდე საქართველოს სსრ საყოფაცხოვრებო მომსახურების მთავარი სამმართველოს განყოფილების უფროსი; 1963 წლის 30 სექტემბრიდან 1964 წლის 1 დეკემბრამდე საქართველოს სსრ კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის სამრეწველო-სატრანსპორტო განყოფილების ინსტრუქტორი; 1964 წლიდან სამუშაოდ უშიშროების ორგანოებში გადავიდა; 1964 წლის დეკემბრიდან 1966 წლის ნოემბრამდე მუშაობდა საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის (სუკ-ის) მე-2 განყოფილების უფროსის მოადგილედ; 1966 წლის 15 დეკემბრიდან 1969 წლის 15 ოქტომბრამდე სუკ-ის თავმჯდომარის თანაშემწედ კადრების დარგში; 1969 წლის 15 ოქტომბრიდან 1976 წლის 14 სექტემბრამდე სუკ-ის თავმჯდომარის მოადგილედ კადრების დარგში; 1976 წლის დეკემბრიდან 1979 წლის აგვისტომდე იყო საბჭოთა კავშირის სუკ-ის კამჩატკის საოლქო სამმართველოს უფროსის მოადგილე; 1979 წლის 21 აგვისტოდან 1982 წლის 9 მარტამდე აჭარის ასსრ სუკის თავმჯდომარე; 1982 წლის 9 მარტიდან 1989 წლის 1 აგვისტომდე საქართველოს სსრ სუკ-ის თავმჯდომარის მოადგილე ოპერატიულ დარგში, რის შემდეგაც დატოვა უშიშროების ორგანოები; 1989 წლის 13 ივლისიდან 1990 წლის 25 მარტამდე მუშაობდა საქართველოს სსრ სახელმწიფო აგროსამრეწველო კომიტეტში სამმართველოს უფროსად; 1990 წლის 25 მარტიდან მუშაობა დაიწყო საბჭოთა კავშირი-იტალიის ერთობლივი საწარმო "იმედის" გენერალური დირექტორის მოადგილედ კადრების დარგში; 1991 წლის იანვარში დაინიშნა საქართველოს სსრ სუკ-ის თავმჯდომარის მოვალეობის შემსრულებლად; ამ თანამდებობაზე 1991 წლის 23 აგვისტომდე იმუშავა; 1991 წლიდან გარდაცვალებამდე დასაქმებული იყო კერძო ბიზნესში; გადაღებულია ქართულ მხატვრულ ფილმებში: "სად არის შენი ბედნიერება, მზია?" (ლადო, 1959), "გლახის ნაამბობი" (დათიკო, 1961); 1983 წელს მიენიჭა უშიშროების გენერალ-მაიორის წოდება; 1988 წლის 28 აპრილს დაჯილდოვდა საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის საპატიო სიგელით; 1980 წლის 24 თებერვალს აირჩიეს აჭარის ასსრ უმაღლესი საბჭოს დეპუტატად, ამავე წლის 17 დეკემბერს, აჭარის პარტკონფერენციაზე არჩეულ იქნა საქართველოს კპ აჭარის საოლქო კომიტეტის ბიუროს წევრად.

წყარო: XX საუკუნის საქართველოს შინაგან საქმეთა და უშიშროების მინისტრები /თუშურაშვილი ო., ჯახუა ი. - თბ., 2013. - გვ.119-120; წიგნი ღირსებისა: ტ. 6/ შემდგ.: თამაზ ყიფიანი (რედ.), თენგიზ გაჩეჩილაძე, გურამ სიმონიშვილი.- თბ., 2003. - გვ.155

• სკკპ წევრი (1957-)

• 2001 - ღირსების ორდენი
• 1987 - წითელი ვარსკვლავის ორდენი
• 1971 - საპატიო ნიშნის ორდენი