ალექსანდრე ლოლაძე

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის სამშენებლო ფაკულტეტი ხიდებისა და გვირაბების მშენებლობის სპეციალობით 1962 წელს.

1962 წელს მუშაობა დაიწყო საქართველოს მინისტრთა საბჭოსთან არსებულ საავტომობილო გზების მთავარ სამმართველოს დაქვემდებარებაში მყოფ საპროექტო ბიუროში; 1963 წელს სამუშაოდ გადავიდა საქართველოს ენერგეტიკისა და ჰიდროენერგეტიკულ ნაგებობათა სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში უმცროს მეცნიერ-თანამშრომლად; 1969 წელს დაიცვა საკანდიდატო დისერტაცია და მიენიჭა ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატის ხარისხი და გადაყვანილ იქნა ამავე ინსტიტუტის უფროს მეცნიერ-თანამშრომლად; 1981-1993წწ. მუშაობდა სსრკ ენერგეტიკისა და ელექტროფიკაციის სამინისტროს ტექნოლოგიურ-საპროექტო ინსტიტუტ "ორგენენერგომშენი"-ს თბილისის ფილიალის განყოფილების გამგედ; 1986-1989წწ. მივლინებით მუშაობდა საზღვარგარეთ, ეთიოპიის რესპუბლიკაში, "გალკა-ვაკანეს" ჰიდროკომპლექსის მშენებლობაზე, ტექნიკური ინსპექციის უფროსად; მონაწილეობდა ენგურის ჰესების კასკადის სადერივაციო გვირაბის ახალი კონსტრუქციის შექმნაში და მის პრაქტიკულ დანერგვაში; ჩართული იყო ენგურის ჰესების კასკადის მაღლივი თაღოვანი კაშხლის მშენებლობაზე ბეტონის კონვეიერული მიწოდების პროექტირებაში; ასევე "ხუდონჰესის" ასაწყობ-დაშლადი ვანტური ხიდის დამუშავებაში; აღსანიშნავია მისი წვლილი ქ. სანკტ-პეტერბურგის წყალდიდობისგან დამცავი დამბის პროექტირებაში და ბულგარეთში "კოზლოლუის" ატომური სადგურის დამცავი გარსის მაღალი სიმტკიცის ტროსების მოწყობილობის დაპროექტებაში; ავტორია 16 სამეცნიერო სტატიისა და 8 გამოგონების; მრავალწლიანი შრომითი საქმიანობისა და დამსახურებისათვის მიღებული აქვს საუწყებო ჯილდოები და საპატიო სიგელები. 

წყარო: საქართველოს არქიტექტორთა და მშენებელთა ენციკლოპედია. წიგნი 2. -თბ., 2021. -გვ. 168-169