ვასილ კირვალიძე

დაბადების ადგილი: სოფელი ზვარეთი, ონის მუნიციპალიტეტი.

1885 წელს, ვასილ კირვალიძემ თავის რაჭველ მომღერალთა გუნდთან ერთად,  ლადო აღნიაშვილის თხოვნით, იოსებ რატილს ჩააწერინა რაჭული სიმღერები: "ოსიმბარა", "მაღლა მთას მოდგა", "ქალსა ვისმე ერქვა შროშანა", "მიყვარს ამფერად სუფრა გაშლილი", "შავო ყურშაო!", "ოი, ქრისტე აღსდგა!", "ქვედრულა" და სხვ. 1885 წლიდან თანამშრომლობდა ხალხოსნებთან, 1890 წლიდან სოციალისტურ მოძრაობაში ჩაება და ავრცელებდა არალეგალურ ლიტერატურასა და პროკლამაციებს, 1904 წლიდან აქტიურად მონაწილეობდა რევოლუციურ მოძრაობაში. 1904 წლიდან იდევნებოდა მეფის რუსეთის მიერ; გაქცეული იყო რუსეთსა და შორეულ აღმოსავლეთში. სამწერლო ასპარეზზე გამოვიდა 1885 წელს; წერდა პატარ-პატარა წერილებს, კორესპონდენციებს და ლექსებს. პირველი ლექსი "კულა გლდანელის და ნესტორ ესებუას ჭიდაობა" დაიბეჭდა ჟურნალ "თეატრში" (1886, №36, 423-424). ვასილ კირვალიძის ლექსების სრული კრებული, რომელიც 1910 წელს უნდა გამოცემულიყო (ინახებოდა იოსებ იმედაშვილთან), ჟანდარმების მიერ იოსებ იმედაშვილის დაპატიმრების და მისი სახლის ჩხრეკის დროს დაიკარგა. გ. წერეთლის დაკრძალვაზე, ვასილ  კირვალიძემ 101 კაცის სახელით წარმოთქვა სიტყვა და უდიერად მოიხსენია "ივერიის" დამოკიდებულება გ. წერეთელის მიმართ, რაზეც ილია ჭავჭავაძემ უპასუხა: "ხმა უნდა აიწონოს და დაითვალოსო" ("ივერია", 1901, №65), რამაც პოლემიკა გამოიწვია "კვალსა " და "ივერიას" შორის. ვასილ კირვალიძე 1933 წლის 18 თებერვალს ვერაგულად მოკლეს თბილისში. სახალხო მოლექსე-მწერალი, ხალხური სიმღერების შემსრულებელი, რევოლუციონერი.

წყარო: ქართველ მოღვაწეთა ლექსიკონი, 1801-1952: ტ. II ე-ლ / იოსებ იმედაშვილი.-თბ.,2021.-გვ.686

• ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება, წევრი

• გამწარებული მოხუცი : ამბავი (ავტორი). - თბილისი, ა. ქუთათელაძის სტ., 1904. - 8გვ.