სიმონ მაისაშვილი

დაბადების ადგილი: სოფელი წესი, ამბროლაურის რაიონი.

დაიბადა ღარიბი გლეხის ოჯახში. სკოლაში არ უვლია, თავისით შეისწავლა წერა-კითხვა და მერე, სახალხო მოღვაწის არჩილ ხვედელიანის სარდაფში მზარეულად მუშაობდა, სადაც ეგნატე ნინოშვილის, იოსებ იმედაშვილისა და სხვათა გავლენით, ქართული წიგნების კითხვასა და თვითგანვითარებას დაეწაფა. 1890 წლიდან სიმონ მაისაშვილმა ლექსების წერა დაიწყო. მისი ლექსებიდან რამდენიმე არტურ ლაისტმა გერმანულ ენაზე გადათარგმნა. 1900 წელს პოლიტიკური საქმიანობის გამო, რამდენიმე თვე მეტეხის ციხეში ჩასვეს. 1901 წელს, ციხიდან გამოსვლის შემდეგ, მოთხრობა "ნატუსაღარი" გამოსცა, რომელიც თავდაპირველად ცენზურამ აკრძალა. 1909 წელს, როგორც სახელმწიფო წყობილებისათვის მავნე პირი, ადმინისტრაციული წესით ვიატკის გუბერნიაში გადაასახლეს, საიდანაც სამხედრო წესების მოხსნამდე სამი წლის შემდეგ კავკავში (ვლადიკავკაზი) დააბრუნეს. სიმონ მაისაშვილი თავის შემოქმედებაში, ძირითადად მუშათა ცხოვრებას და მათ გაჭირვებულ მდგომარეობას ასახავდა და წერდა: "დამნაშავე არავინ არის, გარდა სიღარიბისა, სიღარიბეც იქიდამ არის, რომ კაცს თავისი შრომა არ უფასდება, ადამიანთა უბედურების მიზეზი უკუღმართობა, ძალმომრეობა, დაჩაგვრა, უსამართლობა და ერთის გაბატონება არის". სიმონ მაისაშვილის გარდაცვალების თარიღი უცნობია.

წყარო: ქართველ მოღვაწეთა ლექსიკონი, 1801-1952: ტ. III მ-რ / იოსებ იმედაშვილი.-თბ.,2021.-გვ.7

• ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება, წევრი (1017-)

• ნატუსაღარი : მოთხრობა (ავტორი). - თბილისი, გამოცემა ი. გარსევანიშვილისა N2; (თ. გრ. ნ. დიასამიძის სტ.), 1904. - 29გვ.
• ლექსები (ავტორი). - ტფილისი, გამოცემა ზ. ჭიჭინაძისა, (სტამბა წიგნის გამომცემელ ქართველთა ამხანაგობისა), 1898. - 79გვ.