ვუკოლ ბერიძე

დაბადების ადგილი: ქ. ხონი.

დაამთავრა პეტერბურგის აღმოსავლეთმცოდნეობის ფაკულტეტი 1912 წელს.

1922–1932წწ. ამიერკავკასიის კომუნისტურ უნივერსიტეტში კითხულობდა ქართული ენისა და ლიტერატურის კურსს. 1932 წლიდან მოღვაწეობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. მისი უშუალო მონაწილეობით დამუშავდა შემდეგი ტერმინოლოგიური ლექსიკონები: სამშენებლო (1926), ფიზიკისა და ელექტროტექნიკის (1928), ენისა და ლიტერატურის (1928), ნორმალური ანატომიის (1930), ბიბლიოთეკათმცოდნეობის, ბიბლიოგრაფიისა და პოლიგრაფიული საქმის (1932), ტექნიკური (1936), მემცენარეობის (1938), ენტომოლოგიის (1938), საავიაციო (1945), ნიადაგთმცოდნეობის (1950) და სხვ. მას გამოქვეყნებული აქვს მრავალი ნაშრომი რუსთველოლოგიიის, ქართული ენისა და ლიტერატურის სხვადასხვა საკითხებზე. მათგან აღსანიშნავია: "ვეფხისტყაოსნის ხალხურობისათვის", რომელშიც ავტორი იკვლევს რუსთაველის პოემის ეროვნულ ძირებს, მის კავშირს ქართულ ფოლკლორთან, "შოთას პოეტიკისათვის" და "რუსთაველის შაირისათვის", რომელიც ეხება რუსთაველის შეხედულებას პოეზიაზე და მისი ლექსთწყობის თავისებურებებს. რუსთველოლოგი. პროფესორი (1932).

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997.–გვ.405; cyc.ge

• საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, წევრ–კორესპონდენტი

• 1978 - გიორგი ნიკოლაძის სახელობის პრემია (ჯგუფთან ერთად, გარდაცვალების შემდეგ)
  ტექნიკური ტერმინოლოგია : ქართ. და რუს. ნაწილი / ვ. ბერიძის, რ. დვალისა და რ. ღამბაშიძის რედაქციით .-თბილისი : საქ. სსრ მეცნ. აკად. გამ-ბა და სტ., 1960. - 459გვ.

• სიტყვის-კონა იმერულ და რაჭულ თქმათა (ავტორი). - თბილისი, მეცნიერება, 1986. - 96გვ.
• რუსთველოლოგიური ეტიუდები (ავტორი). - თბილისი, საქ. სსრ მეცნ. აკად. გამ-ბა და სტ., 1961. - 319გვ.