დავით გივიშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

წერა-კითხვა დედამ ასწავლა. მამამ პატარა დავითი, სასწავლებლის ნაცვლად, შეგირდად ბაზაზ შახნაზაროვს მიაბარა; შემდეგ იყო მებაჟედ, შემდეგ მოხელედ დანიშნეს ქალაქის სასაკლაოში. ამის შემდეგ "ბაზარნიკის" თანამდებობას ასრულებდა და ამ ადგილს შერჩა 25 წელიწადი; უკანასკნელ დროს ავლაბარში გახსნა პატარა ფარდული, სადაც წმინდა სანთლებსა და თავის ნაწერებს ჰყიდდა. იგი იყო ძველი თბილისის ქალაქურ-აშუღური პოეზიის წარმომადგენელი. XIX საუკუნის 70-იანი წლების ბოლოს სისტემატურად ბეჭდავდა ლექსებს გაზეთ "დროებაში"; პირველი წიგნი "ბაზარი" 1975 წელს დაბეჭდა; სულ გამოცემული აქვს 37 საშუალო და და მცირე ზომის კრებული. მის ბევრ ლექსზე სიმღერები შეიქმნა და დიდი პოპულარობით სარგებლობდა ხალხში; მისი "მითხარ, მითხარ"(ნოტებზე გადაიღო ია კარგარეთელმა, მოთავსებულია იოსებ გრიშაშვილის "ძველი ტფილისის ლიტერატურულ ბოჰემაში", თბ., 1928, გვ.227) მისი შემოქმედებისათვის ნიშანდობლივია ჰედონისტურ-ბოჰემური განწყობილება, ძმობა-ვაჟკაცობის კულტის აპოლოგია, სატრფიალო და სოციალური თემატიკა. სახალხო მგოსანი (აშუღი).

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.1.–თბ., 1997.–გვ.616; ქართველ მოღვაწეთა ლექსიკონი, 1801-1952: ტ. I ა-დ / იოსებ იმედაშვილი.-თბ.,2018.-გვ.595; ქართველი პოეტები : ენციკლოპედია / შეადგინა ალექსანდრე ელერდაშვილმა.- თბ.,2021.- გვ.89

• იოსებ სტეფანეს ძე ალმასოვის გარდაცვალებაზე : ლექსები (ავტორი). - თბილისი, ექვთიმე ხელაძის სტ., 1875. - 7გვ.
• ბაზარი : ლექსები (ავტორი). - ტფილისი, 1875. - 32გვ.