დიმიტრი გურგენიძე

დაბადების ადგილი: ჩოხატაურის რაიონი, სოფელი ბუკისციხე.

დაამთავრა სამასწავლებლო ინსტიტუტის ფილოლოგიური ფაკულტეტი 1937 წელს.

1941 წლიდან მონაწილეობდა II მსოფლიო ომში; 1947 წელს მუშაობა დაიწყო საქართველოს პედაგოგიურ მეცნიერებათა ინსტიტუტში; იყო რედაქტორი ჟურნალ– "დაწყებითი სკოლა და სკოლამდელი აღზრდა"; 1973 წლიდან გარდაცვალებამდე მუშაობდა თბილისის სულხან–საბა ორბელიანის სახელობის პედაგოგიურ ინსტიტუტში; იყო "საქართველოს სსრ პედაგოგიური აზრის ანთოლოგიისა", აგრეთვე ი. გოგებაშვილის რჩეულ თხზულებათა ხუთომეულის რედკოლეგიის წევრი და შემდგენელი, III ტომის რედაქტორი; დიდი წვლილი მიუძღვის დიდაქტიკის აქტუალური პრობლემების მეცნიერულ კვლევასა და ი. გოგებაშვილის მდიდარი პედაგოგიური მემკვიდრეობის შესწავლასა და გამოქვეყნებაში; თანაავტორია პედაგოგიკის ხუთი სახელმძღვანელოსი; პედაგოგიურ მეცნიერებათა კანდიდატი (1954), პროფესორი (1980).

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.2. – თბ., 2012. – გვ.213

• 1993 - იაკობ გოგებაშვილის სახელობის პრემია
• 1981 - საქართველოს უმაღლესი სკოლის დამსახურებული მუშაკი
• 1979 - იაკობ გოგებაშვილის სახელობის მედალი
• 1956 - საქართველოს დამსახურებული მასწავლებელი

• მარად უჭკნობი ეროვნული დიდება : "დედა ენის" მე-100 წლისთავის გამო (ავტორი). - თბილისი, 1976. - 32გვ.
• საბჭოთა დიდაქტიკის საკითხები. (ავტორი). - თბილისი, განათლება, 1973. - 211გვ.
• აღმოვფხვრათ ორწლიანობა სკოლის ცხოვრებიდან : მეთოდიური წერილი (თანაავტორი). - თბილისი, სახელგამის გა-მა, 1931. - 27გვ.