მერაბ ვაჩნაძე

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი 1973 წელს.

1974 წლიდან დაიწყო პედაგოგიური მოღვაწეობა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. კითხულობდა საქართველოსა და რუსეთის ისტორიის კურსებს. 1997-2005 წლებში იყო თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტის დეკანი, 1998-2004 წლებში თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მოსამზადებელი ცენტრის დირექტორი, 1999-2005 წლებში თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტის სამეცნიერო საბჭოს თავმჯდომარე, 2002-2006 წლებში რუსეთის ისტორიის კათედრის გამგე, 2008-2011 წლებში წმ. ანდრია პირველწოდებულის უნივერსიტეტის სახელობის ქართული უნივერსიტეტის პროფესორი. მერაბ ვაჩნაძე იკვლევს საქართველოს და რუსეთის ახალ და უახლეს ისტორიას (XIX-XX სს.), ქართულ პოლიტიკური აზრისა და საქართველოს პოლიტიკური პარტიების ისტორიას, საქართველო-რუსეთის ურთიერთობისა და საქართველოს საგარეო-პოლიტიკური ორიენტაციის ისტორიას. მან ერთ-ერთმა პირველმა დაიწყო საქართველოს უახლესი ისტორიის (XX ს.90-იანი წწ.) შესწავლა. არის საშუალო სკოლის VII-XI კლასების საქართველოს ისტორიის სახელმძღვანელოს, საქართველოსა და რუსეთის ისტორიის საუნივერსიტეტო სახელმძღვანელოების თანაავტორი, მრავალი სამეცნიერო ნაშრომის ავტორი. ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი (1999), პროფესორი (2001).

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.III.–თბ., 2014.-გვ.209; წიგნი ღირსებისა: ტ. 3/ შემდგ.: თამაზ ყიფიანი (რედ.), თენგიზ გაჩეჩილაძე, გურამ სიმონიშვილი.- თბ., 2001. - გვ.214

• 1998 - ღირსების ორდენი
  სტუდენტ-ახალგაზრდობის აღზრდა-განათლებაში შეტანილი პირადი დიდი წვლილისა და ნაყოფიერი მუშაობისთვის

• რუსეთის ეკლესიის ისტორია : სალექც. კურსი (თანაავტორი) // ნაწ. 1 : (988-1801). - თბილისი, არტანუჯი, 2008. - 101გვ.
• საქართველოს ისტორია (XIX-XX სს.) : აბიტურიენტებისათვის (თანაავტორი). - თბილისი, 1999. - 172გვ.
• საქართველოს ახალი და უახლესი ისტორიის საკითხები (ავტორი). - თბილისი, ინტელექტი, 1998. - 28გვ.
• საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული ორგანიზაციები 1907-1914 წლებში (ავტორი). - თბილისი, მერიდიანი, 1998. - 27გვ.