იეთიმ გურჯი

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

ქართველი სახალხო მელექსე და ლოტბარი, ძველი თბილისის აშუღური პოეზიის ერთ-ერთი საუკეთესო წარმომადგენელი. 1905-1907წწ. მუშაობდა ბაქოს ნავთობის სარეწებში. 1895 წლიდან თხზავდა ლექსებს ქართულ, სომხურ და აზერბაიჯანულ ენებზე. ამავე წელს დაწერა პოემა "ანაბაჯის ლექსი", რომელიც მის პირველ წიგნად 1909 წელს გამოიცა. მას მოჰყვა "ახალი მგოსანი და სიმღერები" (1911), "იეთიმის ახალი ლექსები" (1913), "ტანგო"(1914) და სხვა. 1928 წელს იოსებ გრიშაშვილმა, ხოლო 1958 წელს ანდრო თევზაძემ გამოსცეს პოეტის "რჩეული ლექსები". იეთიმ-გურჯის ლექსები უმთავრესად სიმღერების სახით ვრცელდებოდა, რომლებსაც თვითონვე ქმნიდა და ასრულებდა. მის პოეზიაში ასახულია ქალაქის მუშების, ხელოსნების, წვრილი ვაჭრებისა და გლეხობის ცხოვრება, ძველთბილისური ბოჰემა.

წყარო: მამულიშვილთა სავანე. - თბ., 1994. - გვ.182; ქართველი პოეტები : ენციკლოპედია / შეადგინა ალექსანდრე ელერდაშვილმა.- თბ.,2021.- გვ.164-165

• რჩეული ლექსები (ავტორი). - თბილისი, საბჭ. მწერალი, 1956. - 96გვ.
• გმირი ანაბაჯის ლექსი (ავტორი). - ტფილისი, სორაპანი, 1921. - 16გვ.
• დიდი ომი : ლექსები (ავტორი). - თბილისი, კ. ავეტისოვის გამოცემა, 1916. - 15გვ.
• ტანგო (ავტორი). - გორი, მარკოზ ჩლაიძის გამოცემა, 1913. - 16გვ.
• იეთიმას ახალი ლექსები (ავტორი). - თბილისი, გამოცემა მალაქია გიორგობიანისა, 1913. - 16გვ.