მაია ძიძიგური

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის არქიტექტურული ფაკულტეტი არქიტექტურის სპეციალობით 1981 წელს.

1981-1989წწ. მუშაობდა საქართველოს სახელმწიფო საპროექტო ინსტიტუტ "საქქალაქმშენსახპროექტი"-ს №2 არქიტექტურულ სახელოსნოში არქიტექტორად, უფროს არქიტექტორად; 1980-1997წწ. იყო საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის სტაჟიორი, არქიტექტურის ინსტიტუტის ხელოვნების კათედრის ასპირანტი; 1997-2004წწ. ამავე უნივერსიტეტის არქიტექტურის ინსტიტუტის ხელოვნების ისტორიის კათედრის ასისტენტი; 2003 წელს დაიცვა საკანდიდატო დისერტაცია და მიენიჭა არქიტექტურის მეცნიერებათა კანდიდატის ხარისხი; 2004-2006წწ. მუშაობდა ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ინსტიტუტის ხელოვნების ისტორიის კათედრის პედაგოგ-დოცენტად; 2006-2009წწ. საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის ინსტიტუტის არქიტექტურის საფუძვლებისა და თეორიის დეპარტამენტის სახვითი ხელოვნების, არქიტექტურისა და ქალაქმშენებლობის ისტორიისა და თეორიის მიმართულების პედაგოგ-დოცენტად; 2009-2018წწ. იყო საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის, ურბანისტიკისა და დიზაინერის ფაკულტეტის არიქტექტურის საფუძვლებისა და თეორიის დეპარტამენტის ასოცირებული პროფესორი; 2018 წლიდან არის აღმოსავლეთ ევროპის უნივერსიტეტის ასოცირებული პროფესორი; 2015-2016წწ. გაიარა პოსტდოქტორანტურა ლისაბონის უნივერსიტეტის არქიტექტურის ფაკულტეტზე, ევროკავშირის პროგრამის ფარგლებში; მონაწილეობა აქვს მიღებული 7 საერთაშორისო კონფერენციაში; ავტორია ნაშრომის "არქიტექტურულ-მხატვრული თავისებურებანი არჩილ ქურდიანის შემოქმედებაში" (2003); ელექტრონული სახელმძღვანელოსი "დასავლეთ ევროპის არქიტექტურის ისტორია რომანული ეპოქიდან XIX საუკუნის დასაწყისამდე" (2016); თანაავტორია მრავალი სტატიის; არის საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის არქიტექტურის, ურბანისტიკისა და დიზაინის ფაკულტეტის საბჭოს წევრი; არქიტექტურის ისტორიისა და თეორიის კათედრის ჟურნალ "კამარას" სარედაქციო კოლეგიის წევრი; არქიტექტურის, ურბანისტიკისა და დიზაინის ფაკულტეტის სამეცნიერო-ტექნიკურ ჟურნალ "არქიტექტურისა და ურბანისტიკის თანამედროვე პრობლემები"-ს სარედაქციო კოლეგიის წევრი.

წყარო: საქართველოს არქიტექტორთა და მშენებელთა ენციკლოპედია. წიგნი 2. -თბ., 2021. -გვ. 301-302