სტატიაში აღნიშნულია გიმოჩენილი ქართველი კომპოზიტორის ალექსანდრე შავერზაშვილის პოლიფონიური სტილის ზოგიერთი თავისებურება ორი ინსტრუმენტული ციკლის მაგალითზე - "პასაკალია და ფუგა" ფორტეპიანოსათვის, "პრელუდია და ფუგა" ორგანისათვის - სადაც გაანალიზებულია როგორც იმიტაციური, ისე არაიმიტაციური პოლიფონიური ფორმა - ფუგა და ოსტინატური ვარიაციები. ამ უკანასკნელის (ოსტინატური ვარიაციები) კონტექსტში თვით ოპერის ჟანრის ერთი მაგალითიც განიხილება.
ხსენებულ პოლიფონიურ ფორმათა თითოეული კომპონენტის დეტალური ანალიზის შედაგად, ავტორი ცდილობს გამოავლინოს მათი ურთიერთქმედებით მიღწეული მხატვრულ-შინაარსობრივი, კომპოზიციურ-დრამატურგიული დატვირთვა. ეძიებს კავშირებს არა მარტო ერთი ციკლის ფარგლებში, არამედ ციკლებს შორის, რაც კომპოზიტორის ზოგადსტილური მახასიათებლების გამოვლენაში ეხმარება მას. ყურადღება გამახვილებულია ასევე პოლიფონიური და ჰომოფონიური ტრადიციების სინთეზზე.