ხევის გაქრისტიანების საკითხისათვის საქართველოს ჩრდილოეთის საზღვარს წარმოადგენს ულამაზესი მაღალმთიანი კუთხე ხევი. ამ კუთხეს, როგორც სტრატეგიული მნიშვნელობის მქონე ობიექტს, ყურადღება ექცეოდა ხელისუფლებისაგან არა მარტო პოლიტიკური, არამედ რელიგიური ნიშნითაც, ვინაიდან ქვეყნის ერთიანობისა და ძლიერების განმსაზღვრელი ერთ-ერთი ფაქტორი ხშირად სარწმუნოებრივი სიმტკიცე იყო.
წყაროების სიმცირის მიუხედავად, ხევის გაქრისტიანება აღმოსავლეთ საქართველოში ქრიასტიანობის სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადებიდან უახლოეს მომავალში ეტაპობრივად უნდა განხორციელებულიყო. ხევის გაქრისტიანებას საფუძველი მირიან მეფის ძის – ბაქარის პერიოდიდან ეყრება. სარწმუნოების განმტკიცება და საბოლოო მოქცევაკი, დაკავშირებული უნდა იყოს წილკნის საეპისკოპოსთან.