ნაშრომში სტატიის ავტორის მიერ გაანალიზებულია შოთა რუსთაველის "ვეფხისტყაოსანში" წარმოდგენილი ისეთი ანთროპოლოგიური ცნებები, რომლებშიც ადამიანის შინაბუნება მოწოდებულია როგორც "სრული" და "იწრო". ამ ცნებათა მნიშვნელობების დადგენის საფუძველზე წარმოდგენილია პოემის ზოგიერთი ადგილის ახლებური გააზრება.