ირინა ასათიანი

2009 წლის აპრილში თბილისში დაფუძნდა  ცნობილი ემიგრანტისა და საზოგადო მოღვაწის  გიორგი მაჩაბლის ფონდი (ივანე მაჩაბლის უფროსი ძმის ვასილის ვაჟი, ცნობილი პოლიტიკური მოღვაწე და პარფიუმერი. 1926 წ. ამერიკაში დაარსა პარფიუმერული კომპანია "Prince Matchabelli", რომელიც 1920-1930–იან წლებში აშშ–ს უმნიშვნელოვანესი კორპორაციების ხუთეულში შედიოდა). ფონდი მოწოდებულია პოპულარიზაცია გაუწიოს ქართულ ემიგრანტულ მემკვიდრეობას. ადგილობრივ და უცხოურ ორგანიზაციებთან თანამშრომლობით, მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყანაში არსებულ ქართულ დიასპორასთან კავშირში მოაწყოს ეროვნული და საერთაშორისო დონის შეხვედრები, დისკუსიები, წარმართოს საინფორმაციო, სამეცნიერო, საგამომცემლო და კვლევითი საქმიანობა. ფონდის პრეზიდენტია ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი ოთარ ჯანელიძე. წარმომადგენლობა უცხოეთში კი მინდობილი აქვს ხელოვნებათმცოდნესა და პარფიუმერიის სპეციალისტს ირინა ასათიანს.

ირინა ასათიანი დაიბადა თბილისში. 1982 წლიდან ცხოვრობს პარიზსა და მაიამიში. იგი სუნამოს შემოქმედია, როგორც საფრანგეთში უწოდებენ - créatrice de parfum - და ამიტომაც სუნამოს დიზაინერთა და პარფიუმერთა მიკროსამყაროში ტრიალებს.

საფრანგეთში შემთხვევით აღმოჩნდა. თბილისში გაიცნო ფრანგი ქართველი, რომელიც იმ პერიოდში საქართველოში ხშირად ჩამოდიოდა. ახალგაზრდებს ერთმანეთი შეუყვარდათ, დაძლიეს ყველა ბიუროკრატიული წინააღმდეგობა და დაქორწინდნენ.

ასე აღმოჩნდა 22 წლის ასაკში პარიზში, ქართველ ემიგრანტთა ოჯახში.  პირველი შვილის დაბადების შემდეგ მუშაობა დაიწყო ქართულის მასწავლებლად სორბონის უნივერსიტეტის აღმოსავლური ენების ფაკულტეტზე გოგი შარაშიძესთან. ირინა ასათიანი იგონებს, რომ სტუდენტების საშუალო ასაკი 50–დან 60 წლამდე იყო, თუმცა რამდენიმე ახალგაზრდაც სწავლობდა და მათ ძალიან შეიყვარეს საქართველო და ქართული ენა. მეორე ბავშვის შეძენის შემდეგ სორბონის უნივერსიტეტში სადოქტორო დაიცვა ხელოვნების ისტორიაში. ამავე პერიოდში ჩაერთო ბიზნესში. ქართული კინოს ექსპორტისათვის ფრანგ თანადამფუძნებლებთან ერთად შექმნა ფირმა. ამ პერიოდის საქმიანობიდან განსაკუთრებული სიამაყით იგონებს ერთ ეპიზოდს: „ამ დროს ჩემს ცხოვრებაში ერთ–ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ გავაკეთე – ლევან ზაქარეიშვილის ფილმი „ისინი“, კანის შესარჩევ კომისიას მივაღებინე. შემდეგ კი შერჩეული ფილმით ერთად მივიღეთ მონაწილეობა კანის ფესტივალში. ლევანი და მისი პროდიუსერი ნაქირავებ ფრაკებში გამოწყობილნი მაყურებლის ტაშის თანხლებით ამოვიდნენ ცნობილი ფესტივალის სასახლის კიბეებზე, მე კი მათ ზემოთ დავხვდი, როგორც მასპინძელი. ეს ნიჭისა და ტალანტის ზეიმი იყო...“

ბიზნესში პირველი წარმატების შემდეგ  გადაწყვიტა, გაეღრმავებინა თავისი ცოდნა. გაიარა მარკეტინგისა და მენეჯმენტის  კურსები და მუშაობა დაიწყო პარფიუმერულ ფირმაში. ერთ–ერთ ძველებურ ლაბორატორიაში ისწავლა სუნამოს წარმოება  და ისე შეიყვარა ეს საქმე, რომ სუნამოს დიზაინერი გახდა.

უკვე ოც წელზე მეტია ირინა ასათიანი ამ პროფესიას ემსახურება. 1993 წელს პარიზის მერვე უბანში  ფრანგ დიზაინერთან ერთად დააარსა პარფიუმერული კომპანია, რომელიც ქმნის, აწარმოებს და დისტრიბუციას უკეთებს საკუთარ ბრენდებს მსოფლიო მასშტაბით.  მისი პირველი კომპანიის პროდუქტი “Creative Parfum” 90–იან წლებში თბილისშიც იყო ცნობილი. 2000 წლის პირველ ნახევარში ევროპამ, საუდის არაბეთმა და ამერიკამ გამოიჩინა დიდი ინტერესი და მოთხოვნა მათ პროდუქციაზე გაიზარდა. შემდეგ ჩინეთის პატენტების კონკურენციამ შეუძლებელი გახადა საფრანგეთში მუშაობა და 2007 წლიდან ამერიკაში, მაიამიში გადაიტანეს წარმოება.

სუნამოს შექმნის პროცესზე ირინა დიდი აღტაცებით საუბრობს: „ყოველი ახალი სუნამოს შექმნა ახალი ავანტიურაა და უნდა გადაეშვა ამ ავანტიურაში, მისდიო იდეას ბოლომდე, ამ თავგადასავალში ყველა ადამიანი, ვინც პროცესში იღებს მონაწილეობას, თავისდაუნებურად ხდება გმირი. ყოველი ახალი პროექტი ახალი თავგადასავალია, საიდანაც აუცილებლად გამარჯვებული უნდა გამოხვიდე. სუნამოს შექმნისას მე უნდა დავაკავშირო დახვეწილი გამოგონება ტექნიკასთან და განსხვავებული საგნების ცოდნასთან. თან სულ უნდა ვგრძნობდე და ვუსწრებდე ტენდენციას, რადგან სუნამოს ჩასახვიდან მის დამზადებამდე შეიძლება ერთმა ან ორმა წელმა გაიაროს და რაც მთავარია, მან უნდა იცხოვროს დიდხანს. სუნამო იქნება წარმატებული, თუკი ბოთლი, სახელწოდება, სუნამო და ყველაფერი რაც თან ახლავს, იქნება ზუსტი ემოციებით გამოსახული. ჩემი ახირებაა, ვიყო ყოველთვის განსხვავებული, ახალი კრეატიული გამოწვევებით“.

ცხოვრების გარკვეულ ეტაპზე ირინა ასათიანი მიხვდა, რომ ქართულად მეტყველება და  აზროვნება უჭირდა. ეს მისთვის მძიმე გადასატანი აღმოჩნდა. გადაწყვიტა აღედგინა მშობლიური ქართული. ყოველდღიური მეცადინეობით ეს შეძლო და დაიბადა მისი პირველი წიგნი „ფლირტი... ელექსირი“ (თბ., 2008). შემდგომ წლებში კიდევ ორი რომანი გამოსცა: „Bye, Bye, Baby...“(თბ., 2009) და „ზაფხული პარიზში“(თბ., 2010). მას ეამაყება, რომ დღეს აზროვნებს, წერს და მეტყველებს, როგორც ნამდვილი ქართველი. კიდევ ერთი სანუკვარი მიზანი აქვს – აპირებს დააარსოს პირველი ქართულ–ფრანგული პარფიუმერული კომპანია, რომელიც სუნამოებს ძველი, ნამდვილი, ტრადიციული მეთოდით დაამზადებს.

ირინა ასათიანს პირველ მეუღლესთან ორი შვილი ჰყავს. უფროსი ვაჟი ამერიკელ ცოლსა და პატარა ქალიშვილთან ერთად მაიამიში ცხოვრობს, ცნობილი ფარმაცეფტული ლაბორატორიის დიზაინერ–პუბლიცისტია. ქალიშვილი მამასთან არის პარიზში და ბაგაში აღმზრდელად მუშაობს. მეორე მეუღლესთან ჰყავს ოცი წლის ვაჟი, რომელმაც ისე კარგად იცის საქართველოს ისტორია, რომ სკოლის პერიოდში ვიკიპედიაში დაწერილმა მისმა სტატიამ „დავით IV” ოქროს ვარსკვლავი აიღო.

ირინა ასათიანის, როგორც პიროვნებისა და პროფესიონალის სრულად აღსაქმელად გთავაზობთ ნაწყვეტს მისი ინტერვიუდან: „ხშირად მიფიქრია, ცხოვრება არ არის მშვიდი მდინარე... მზად უნდა იყო მოულოდნელი წინააღმდეგობისთვის, არ უნდა გაექცე პრობლემას, უნდა მიიღო და უნდა გაიმარჯვო, წინააღმდეგობა უნდა გადააქციო წარმატებად...  მე ვფიქრობ, თვითონ იქმნი გარემოს. გარემო ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ უნდა ეცადო, ამ გარემოს „გმირი“ თავად გახდე. მთელი ცხოვრება უნდა იბრძოლო, იშრომო, რომ რეალიზებულისა და  წარმატებულის განცდა არ დაკარგო... ყველაფერს ცხოვრება მასწავლის, განუწყვეტლივ – დილიდან საღამომდე, 24 საათიან რეჟიმში...“

წყარო:

1. ლილუაშვილი, სალომე. აკრძალული ჯინსებიდან ოცნების სურნელებამდე... : ირინა ასათიანი - ქართულ-ამერიკული ექსკლუზივი - "და ქალისთვის" // ...და ქალი. –  2011. - ივლისი. - N7. - გვ.54-57.                                                                                                                  

2. გიორგი მაჩაბლის ფონდი // ქართული ემიგრაცია. კრ. I. / ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის პოლიტოლოგიის ინსტიტუტი; გიორგი მაჩაბლის ფონდი. - თბილისი, 2010. - გვ.87

3. ასათიანი, ირინა. გიორგი მაჩაბელი - პარფიუმერული წარმოების პიონერი ამერიკის შეერთებულ შტატებში  // ქართული ემიგრაცია.  კრ. II / ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის პოლიტოლოგიის ინსტიტუტი; გიორგი მაჩაბლის ფონდი. - თბილისი, 2011. - გვ.78-87.