სერგო ევლახოვი

ანტრეპრენიორი, საოპერო მომღერალი (ბარიტონი) სერგო ევლახიშვილი (ევლახოვი) დაიბადა თბილისში, 1872 წლის 10 ნოემბერს, მწერალ ივანე ევლახიშვილის ოჯახში.

მუსიკა დედამ შეაყვარა. თბილისის I ვაჟთა გიმნაზიაში სწავლისას მონაწილეობდა კონცერტებში და სოლო პარტიებს ასრულებდა.

1891 წლიდან მოსკოვის კონსერვატორიაში ეუფლებოდა ვოკალურ ხელოვნებას პროფ. ტალიაბუესთან. 1996 წლიდან სწავლა მილანში - პროფესორ ვიდალთან განაგრძო. 

ამავე წლიდან გამოდიოდა მილანის საოპერო სცენაზე, დებიუტი შედგა 1897 წელს ვალენტინის პარტიით (გუნო "ფაუსტი");

1897-1898 წწ. იტალიის საოპერო სცენებზე გამოდიოდა ფსევდონიმით „ბრიუნეტი“. ასრულებდა ბარიტონის პარტიებს ოპერებში: „ტრუბადური“, „ერნანი“, „ფაუსტი“ და სხვ.;

XIX საუკუნის 90-იან წლებში საგასტროლო ტურნეთი შემოიარა: პერმი, ყაზანი, ხარკოვი, ოდესა, მოსკოვი, პეტერბურგი. იყო ციმბირშიც, ეწვია აზერბაიჯანსაც (ბაქო). მღეროდა კერძო თეატრებში, სახალხო სახლებში. ექვსი სეზონის მანძილზე გამოდიოდა თბილისის საოპერო სცენაზე;

1899 წლიდან მონაწილეობას იღებდა მსოფლიოს სხვადასხვა საოპერო თეატრების სპეკტაკლებში. 1900 წელს იტალიაში - ტოსკანის, 1902-1903 წლებში - თბილისის, 1905-1906 წლებში კი დონის ანტრეპრიზაში მღეროდა; 

1910 წელს საკონცერტო ტურნე გამართა იუჟინთან ერთად;

თავისი რბილი, ხავერდოვანი ბარიტონით, შესრულების დახვეწილი მანერით ღირსეული პარტნიორობა გაუწია 1912 წელს თბილისში იტალიიდან საგასტროლოდ ჩამოსულ სახელგანთქმულ მომღერალ ე. თარხნიშვილს ოპერა „ფაუსტში";

1909-1910 წლებში თანამშრომლობდა ა. ეიჰენვალდთან, 1913-1914 წლებში კი ივანე ფალიაშვილთან ;

1913 წელს ხელმძღვანელობდა კავკასიის მოგზაურ საოპერო დასს;

1911-1914  წწ. სერგო ივანეს ძე სათავეში ედგა თბილისის "საოპერო ამხანაგობას";

1914=1915 წლების სეზონიდან თბილისის ოპერის თეატრის ანტრეპრიზას ჩაუდგა სათავეში. კარგი ორგანიზატორული ნიჭი გამოავლინა და საუკეთესო შემსრულებლებს მოუყარა თავი;

1913-1918 წწ. იყო ანტრეპრენიორი;

1918 წლიდან - თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის დირექტორი და სამხატვრო ხელმძღვანელი;

გასაბჭოების შემდეგ, 1921 წელს კვლავ აირჩიეს თეატრისა და დასის მეთაურად. აღნიშნულ თანამდებობაზე 1928 წლამდე დარჩა. მისი დირექტორობის პერიოდში დაიდგა პირველი ქართული ორიგინალური ოპერები: რ. გოგნიაშვილის „ქრისტინე", ზ. ფალიაშვილის „აბესალომ და ეთერი", დ. არაყიშვილის „თქმულება შოთა რუსთაველზე", ვ. დოლიძის „ქეთო და კოტე".

1925 წელს იუბილე გადაუხადეს. ამავე წელს მიენიჭა საქართველოს დამსახურებული არტისტის წოდება;

ოპერის თეატრში მოღვაწეობას სიცოცხლის ბოლომდე აგრძელებდა.

მისი შვილი იყო თეატრის, კინოსა და ტელევიზიის რეჟისორი სერგო ევლახიშვილი (1924-2004).

რეპერტუარი (50-მდე პარტია): დი ლუნა რენატო, რიგოლეტო, ამონასრო, ჟერმონი (ვერდი "ტრუბადური", "ბალ-მასკარადი", "რიგოლეტო", "აიდა", "ტრავიატა"); ესკამილიო (ბიზე "კარმენი"); კანტი კასკადა (ლეგარი "მხიარული ქვრივი"); სილვიო (ლეონკავალო "ჯამბაზები"); მერკუციო, ვალენტინი (გუნო "რომეო და ჯულიეტა", "ფაუსტი"); გრაფი დე ნევერი (მეიერბერი "ჰუგენოტები"); ეშმაკი, ელეცკი, ევგენი ონეგინი, მაზეპა (ჩაიკოვსკი "ქოშები", "პიკის ქალი", "ევგენი ონეგინი", "მაზეპა");

დადგმები: ზ. ფალიაშვილის "აბესალომ და ეთერი", დ. არაყიშვილის "თქმულება შოთა რუსთაველზე", ვ. დოლიძის "ქეთო და კოტე" და სხვ.;

სერგო ივანეს ძე ევლახიშვილი გარდაიცვალა 1946 წლის 23 ნოემბერს, თბილისში.

წყარო: 

https://georgianencyclopedia.ge/ka/form/3095

https://ka.wikipedia.org/wiki/სერგო_ევლახიშვილი 

ქართული მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი. – თბ., 2015. – გვ. 160

ს. ი. ევლახოვის იუბილე, „ხელოვნება“, 1925, №5;