(ἁνυπόστατος) არსების, მდგრადობის არმქონე =უჴმოდ და უარსებოდ განუკუეთელთა მათ გუამთა ბუნებასა წარმოაჩინებს (ნოს., პასუხ. ექუს., გ. ათ., III, 12); – ἀνούσιος – არსების არ მქონე – More…
(ἀφαγνίζω (ἀφαγνίσασθαι)) =კაცი, რომელი არა უბიწო იქმნესო, – იტყჳს, – მოისპოს სული იგი შორის შესაკრებელისაგან (თტე., რიცხ. 35, გელ., A 1108, 67r) = ძველქართულ-ძველბერძნული More…
(ἀδιάβλητος) ბრალის არმქონე =ყოველივე ბუნებითი და უბრალოჲ წესი კაცებისაჲ თავს-იდვა (მაქს., მრწ., ეფთ., 9, Q 34, 35r); და ნებსით თავს იდვა ყოველივე ვნებულებაჲ უბრალოჲ და კაცობრივისა More…
(ἰδιαιτάτη διαφορά ἡ) სხვაობა ყველაზე სპეციფიკური, ყველაზე კერძო ნიშნებით =რომელი-ესე სახელ-იდების ფილოსოფოსთა მიერ უგანთჳსებულესად განყოფილებად, ვითარცა უთჳსაგანესი და ბუნებისა More…
to main page 
top of page