ყა ყბ ყე ყვ ყი ყლ ყმ ყნ ყო ყრ ყუ
ყია ყიბ ყიი ყინ ყირ ყის ყიფ ყიყ ყიშ
selected terms: 19 page 1 of 1
ყიამათი
ძლიერ ცუდი ამინდი; სიბნელე, ქარ-ბუქი, ძლიერი წვიმა, სელგა. =„ისრეთი ყიამათია, რო ძაღლი გარეთ არ გაიგდება.“ See also: სელგა, ზურზური =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. More…
ყიბათი
ვინმეს შესახებ ავის თქმა, გაჭორვა, ძრახვა. =„თქვენ იეხლა ჩემ ყიბათში იყავით, ვიცი“. See also: ყიბათობა =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: More…
ყიბათობა
ყიბათის თქმა, ვინმეზე ლაპარაკი, ძრახვა. =„რას ყიბათომთ, მითხარით ერთი!“ See also: ყიბათი =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა More…
ყიის დადგმა
See also: ყბა დაადგა =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.
ყინთვრა
თავის დახრა, ყანთვრა უფრო მჯდომელა ან ზეზეურა ჩაძინებისას: თავის ხვრა, ყვინთვა. =„შეხედე, ეძინება რო ასე ყინთრამს თავს“. See also: ყანთვრა =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; More…
ყინთრა
გაჭიმვა, გაბღენძვა, ქედმაღლობა. =„რაც ქალი მოიყვანა, იმი მერე ყინთრა დაიწყო“.; „ისრე იყინთრება, რო, გეგონება, დიდი ვინმე იყვეს!“ =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. More…
ყინჩზე დადგომა
დაპირისპირება, შეწინააღმდეგება, ურჩობა. = „ყინჩზე დაუდგა, არაფერსაც არ მოგცემო“. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, More…
ყინჩზე წასულა
(გუთანი, კავი) ხვნის დროს დაყირავებული რომ მიდის, კბილი ბოლოს არ უსვამს მაშინ ამბობენ: „ყინჩზე მიდისო“. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: More…
ყინჩი
თავი, ზედა ნაწილი. აყინჩვა – აყირავება (უფრო ხშირად ურემზე იტყვიან აყინჩეო, ე. ი. ააყირავეო), დაყინჩვა კი თავის დაღერებას ნიშნავს. ნუ იყინჩები – თავს მაღლა ნუ სწევ. დაიყინჩე – დაიხარე. More…
ყინწი
კისერი, ყელი. = „ყინწიც უწყვეტია, როცა არ იგონამს, რაც უნდა ის უქნია“. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - More…
ყირაობა
ახირება, აშარება. = „ყირაობა დამიწყო და იმიტვინ ვცემევი“. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.
ყირაუცი
ყერყეტი, თავაღერებული რომ დადის, წინ არ იხედება. ჭკუანაკლები. = „ყირაუცია, სუ არ იცის, რა დროს რა’ნა გააკეთოს“. See also: ყერყეტი =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. More…
ყირმიზი
ფერი. წითელი. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.
ყისმათი
ბედი, ხვედრი, იღბალი. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.
ყისმათიანი
იღბლიანი, კარგი ხვედრის. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.
ყიფი
მყიფე, რაც ადვილად ტყდება, იმსხვრევა. დაყიფება, რაც მყიფე გახდება. ვთქვათ, რაც დაფიცხდება, ან მცირედ ლპობა შეეპარება და ადვილად მსხვრევადი გახდება. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი More…
ყიყვი
ადამიანის ან ცხოველის სიმსუქნით ან ავადმყოფობით ყბის ქვეშ გამონაზარდი. ◊ ფრინველის ჩინჩახვი. გამოყეყვა ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - More…
ყიყინა
ადამიანი ხმამაღალი და საყვედურიანი ლაპარაკი რომ იცის. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.
ყიშლა
საზამთრო საძოვარი. ამავე მნიშვნელობით ხმარობენ ხრამსაც, რადგან საზამთროდ ძოვება მხოლოდ ხრამში შეიძლება. =„ჩვენი ცხვარი ზამთარში სუ ყიშლაში ძომს“. =ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი More…
ჯავახური ლექსიკონი ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9