ლა ლე ლი ლო ლუ
selected terms: 113 page 2 of 6
ლანდრა
მაუდი. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.
ლანთაკა
დონდლო, დუნე, დაბოშებული; ◊ მსუნაგი, გაუმაძღარი, ღორმუცელა, ნაყროვანი. გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: More…
ლანძი
ალბად ალანძულიდან. ბ. ჯორჯაძე ამბობს: „გინდა შემსოთ, შემჭამოთ და ქვეყანაში კი ლანძი მოჰსდოთ: საძაგელი არის, არავინ შეირთოთო“ („ცისკ.“, 1865 წ. სექტ., გვ. 28). =გრიშაშვილი იოსებ, More…
ლაპარი
ხოხობის წიწილა. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.
ლაპუსტაწი (ლუპუსტაცი)
მოლოკვილი, გარეცხილი. ◊ წამხდარი, თავლაფიანი (რ. ერისთ. „ჯერ დაიხოცნენ, მერე იქორწილეს“). ◊ თავზეხელაღებული. „ვუი, ქა, რას სჩადის ეს ლაპუსტაწი?“ (ბ. ჯორჯ., „რას ვეძებდი More…
ლართხი
ურმის ძირზე დასაგები ფიცარი (მთიულებში ჰქვიან „დანდარი“). =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 More…
ლარტყა
რეიკა. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.
ლასტიკი
ერთგვარი მაგარი ფართლეული. სატინის მსგავსი შავი ფართლეული, ხმარობენ საახალუხედ. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – More…
ლაფა
მუხუდოსავით (მუხუდო), ფლავის პირისათვის. მარცვალია, ერთგვარი სისირის მსგავსი, მხოლოდ წვრილი და დაყოფილი. ლაფას ხმარობენ ფლავის ზედაპირისათვის. ლაფას სიმაგრის გამო ძალზედ ხარშავენ, შემდეგ More…
ლაფაჩი
ლაჩარი, მხდალი. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.
ლაფიტოპია
სახელია უშნოდ მოსიარულე კაცისა. მთიულეთში ბატს უწოდებენ. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 More…
ლაფშა
დედაკაცი, პირახეული დედაკაცი, აპწკაგაწყვეტილი, რომელიც ჭორაობს და უთავბოლოდ ლაშლაშებს. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან More…
ლაფჩა შუშანა
განუმარტავი =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.
ლაქარდიანი
მლიქვნელი. „სიკვდილს ვერავინ ემალვის, ვერ ვინ გაექცა რბენითა... ვერც ვინ ცბიერის სიტყვითა, ვერც ლაქარდიან ენითა“ (ხალხ., „კოლექტივიზაცია“, 1934 წ., № 235). =გრიშაშვილი იოსებ, More…
ლაქუცა
განუმარტავი =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.
ლაღათლოხუმ
ერთგვარი ტკბილეულია წებოს მსგავსი, რომელსაც თათრები აკეთებენ. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 More…
ლაღანდარა
ლაზღანდარა, არა მუყაითი, ცუღლუტი, ზარმაცი, თავქეიფა. ლაღანდარას უწოდებენ, აგრეთვე რომელიღაც ფერს. „ერთმა ლაღანდარამ თითიც კი დაადო ზედ“ (გ. ლეონ., „მნათ.“, 1931 წ., № 3, გვ. 224). More…
ლაღლაღებს
ლახლახებს. ხალვათი რამ რომ იქნება და ქანაობას დაიწყებს. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 More…
ლაღუნი
ლაღობა. „მივეცი სალმუნებასა, ხმელეთით დამწვარო გულო, ყოველი დავთმე უსულო, მაღირსე ლაღუნებასა“ (აბელ კალატოზოვის ხელნ. ლექსიდან). =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო More…
ლაყაფი
(უჯერო ლაპარაკი) უასაკო სიტყვა – პასუხი, ლაქლაქი. ხალხური ლექსი ამბობს“ „...მაყრიონი მომძახოდა: „ქალ დაგვიცადეო“, მე იმათ ლაყაფ – ლუყაფსა ყური არ ვუგდეო!“ (მ. გაჩეჩ. შედგ. „სახ. კალენდ.“, More…
ქალაქური ლექსიკონი ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9