ქა ქე ქვ ქი ქლ ქო ქრ ქუ ქშ ქჷ
ქა ქაა ქაბ ქაგ ქად ქათ ქაი ქაკ ქალ ქამ ქან ქარ ქას ქატ ქაფ ქაქ ქაღ ქაყ ქაშ ქაჩ ქაც ქაწ ქაჭ ქახ ქაჯ ქაჸ
selected terms: 5 page 1 of 1
ქალამ-ი (ქალამს)
რქიანი. =არძას ჸვას ქიმუოგათ, მითი ორენა ქალამი; ყველას შუბლზე გავარტყათ, ვინც არიან რქიანი. See also: ქაამ-ი (ქაამს), ქა (ქას; მრ. რიცხვ.: ქალ-ეფ-ი, ქალ-ემ-ს) =მეგრულ-ქართული More…
ქალაფ-ი (ქალაფის)
შურიში ქალაფი სულის მოთქმა. // გადატ. ხმის ამოღება. ვარდა თეში დოკჷრჷნცჷ, შურცუ ვააქალაფუანცჷ ანდა ისე გათოკავს (შეკრავს), ხმას (სულს) არ ამოაღებინებს. See also: ნქალუა More…
ქალაქ-ი (ქალაქის)
(ნოქალაქენი) ქალაქი. =თექჷ ჭუნა ქალაქისჷ:; იქ წვავენ ქალაქს ი. ყიფშ., გვ. 149 =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. More…
ქალექ-ი (ქალექის)
უტყეო ადგილ{ებ}ი. =უტყალე არდგილეფი, მაგალითო, ქალექი ქართის გოხოლუას კვიწიწამი ტანც ქოგჷ; უტყეო ადგილები, მაგალითად, ქალექი - თბილისის ირგვლივ მუწუკიან ტანს ჰგავს =მეგრულ-ქართული More…
ქალუა (ქალუას)// ნქალუა (ნქალუას)
შურიში იგივეა, რაც ქალაფი შურიში — სულის მოთქმა. გადატ. გაჩუმება, ხმის ამოუღებლობა. =ანწი მუჭო უქალჷ შურს ჩილ დო სქუას; აწი როგორ ვეტყვი რასმე ცოლ-შვილს. : მ. ხუბ., გვ. 202; დარდით შურს More…
მეგრულ-ქართული ლექსიკონი ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9