ღა ღდ ღე ღვ ღი ღლ ღმ ღო ღრ ღუ ღჷ
ღვა ღვე ღვი ღვლ
selected terms: 159 page 1 of 8
ღვა (ღვას; ღვალ-ეფ-ი)
(ღვაჭა. ლაზ. . ღუა, ლოყა (ნ. მარი); ღვა ლოყა (არნ. ჩიქ., ლექსკ., გვ. 52).) ლოყა, ღაწვი; ლოყები =ხეს ხე ქჷმეფჩი დო ღვას ქჷვაჯუნი; ხელი ხელს მივეცი და ლოყაზე ვაკოცე. : ი. ყიფშ., გვ. 123; More…
ღვა დო თუმა (ღვა დო თუმას)
ღაწვი და თმა. მაჟირა ოჭუმარეს ღვა დო თუმა გოტყაბარელი ძღაბი ღურელი ბოშის ქუმკუხედ მეორე დილას ღაწვი და თმა გატყავებული გოგო მკვდარ ბიჭს უჯდა. აია, 1, გვ. 24 =მეგრულ-ქართული More…
ღვა{ნ}თირ-ი (ღვა{ნ}თირს)
მიმღ. ვნებ. წარს. ღვა{ნ}თუნს ზმნისა {და}ღვენთილი; გადატ. განაბული (თვალები). =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. More…
ღვაბ-ი (ღვაბის)
დუნდული =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.
ღვაბაია (ღვაბაიას)
მავნებელი ქვეწარმავალი; მახრა =ღვაბაია მანებელი ხოხუ რე (ხოჭოჯგუა); `ღვაბაია' მავნებელი ქვეწარმავალია (ქვემძრომია) (ხოჭოს მსგავსი).; ქღვაბაია კოჩი; ხორცები რომ ჰკიდია, ისეთი კაცი More…
ღვაბალ-ი (ღვაბალ/რს)
ბოხი ხმით ლაპარაკი. =ღვაბალანს/ც (ღვაბალუუ; ილაპარაკა; უღვაბალუუ; ულაპარაკნია; ნოღვაბალუე(ნ); ლაპარაკობდა თურმე) გრდმ. ბოხი ხმით ლაპარაკობს =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = More…
ღვაბუა (ღვაბუას)
სახელი ღვაბუნს ზმნისა დიდი ლუკმებით სიამოვნებით ბევრის ჭამა; ხარბად ჭამა =მიკოხე სტოლს დო ღვაბუნს; ზის მაგიდასთან და ხარბად ჭამს.; ღვაბუნს (დოღვაბუ; მადიანად შეჭამა; დუუღვაბუ; მადიანად More…
ღვაზუა (ღვაზუას)
See also: ღვეზუა (ღვეზუას) =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : More…
ღვალა (ღვალას)
ქონება; სამეფო, სამფლობელო (ი. ყიფშ.). See also: ღალა (ღალას), ღჷმალა (ღჷმალას) =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. More…
ღვალამა (ღვალამას)
ქმნა, კეთება. =ჯგირიშენი ჯგირი მის უღვალამუ:; კარგისათვის კარგი ვის უქნია. ა. ცან., გვ. 131; ჭირი ქობღვალამუდას სქანი ჩელა კოსერიში; ჭირი შემეყაროს (დამმართოდეს) შენი თეთრი ყელისა: ქხს, More…
ღვანდალ-ი (ღვანდალ/რს)
See also: გითოღვანდალი (გითოღვანდალ/რს) =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - More…
ღვანთაფ-ი (ღვანთაფის), ღვა{ნ}თაფა (ღვა{ნ}თაფას)
სახელი ღვანთუნს, უღვანთუანს ზმნათა ღვენთება; გადატ. ნაბვა. =გითუღვათუანს ნოშქერჯგურა უჩა თოლეფს; ნაბავს ნახშირივით შავ თვალებს: მ. ხუბ., გვ. 15 See also: ღვათაფ-ი (ღვათაფის) More…
ღვანკალ-ი (ღვანკალ/რს)
(გურ. ღანკალი ძლივძლივობით სვლა (ს. ჟღ., ზან., გვ. 228).) ძლივძლივობით სიარული, ღანღალი. =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. More…
ღვანკალა (ღვანკალას)
სუსტი და მოძრავი, მოუსვენარი See also: ღვარკალა (ღვარკალას) =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. More…
ღვანკილ-ი (ღვანკილ/რს)
მიმღ. ვნებ. წარს. ღვანკუნს ზმნისა მოხრილი. =ღვანკილი ლისმარი ოკო გობთინენი; მოხრილი ლურსმანი უნდა გავმართო. =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / More…
ღვანკუა (ღვანკუას)
სახელი ღვანკუნს ზმნისა ზნექა, {მო}ხრა, {მო}ღუნვა. =კიდას ლისმარი მიკოშქუნი, თის ღვანკუნს; კედელზე ლურსმანი რომაა მიჭედილი, იმას ხრის (ღუნავს).; ღვანკუნს (გოღვანკუ; გაღუნა; გოუღვანკუ; More…
ღვანღვალ-ი (ღვანღვალ/რს)
კოხტა სიარული, გოგმანი. See also: გვანგვალი, გუანგუალი (გუანგუალ/რს) =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. More…
ღვანჩალ-ი (ღვანჩალ/რს)
უშნოდ, უაზროდ ლაპარაკი See also: ღვარჩალ-ი (ღვარჩალ/რს), ღვანცალ-ი (ღვანცალ/რს) =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. More…
ღვანცალ-ი (ღვანცალ/რს)
უშნოდ ლაპარაკი. See also: ღვანჩალ-ი (ღვანჩალ/რს) =მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და More…
ღვანძგ-ი (ღვანძგის)
ღვარძლი (ა. მაყ.). See also: ღუანძგილა//ღუ̂ანძგილა (ღუანძგილას) ◊ გადატ. ჭრა. შურო ვაუღუ ე ხამს ღვანძგი, ვაკვათუნს; სულ არ აქვს ამ დანას ჭრა, არ ჭრის. მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = More…
მეგრულ-ქართული ლექსიკონი ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9