(გურ.) საგანგებოდ გათლილი ხის ნაჭრებით შეკრული ორი ფიცარი, ფიცრების დასამაგრებლად (გ. შარაშ); შეწყობილის სასიმაგროდ გასაყარი (საბა). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(ლეჩხ.) ხანგრძლივი, გაჭიანურებული ავდარი, როცა მზე მიწას ვეღარ დაჰყურებს (მ. ალავ., 2). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ.) ლავაშივით გამომცხვარი ხმელი ხმიადი. უხას ქორწილში აცხობდნენ და სტუმრებს ურიგებდნენ, სტუმარი ვალდებული იყო გაეღო უხის ფული -ვერცხლის 10 ან 20 კაპ., რაც მცხობელს ეკუთვნოდა (შ. ძიძ., More…
(ქართლ.) წვეტიანი ხორცმეტი, საქონელს რომ პირში ამოდის და ჭამაში უშლის (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
to main page 
top of page