(ფშ.) ძნელად მისასვლელი ადგილი, სადაც ადამიანი არ მოხვდება, არ მიდის (ი. ქეშიკ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(რაჭ.) ხშირი, უდაბური ტყე (შ. ძიძ., ქრესტ.). ="ე შვილები წაიყვანენ შენ და ერთ უ ხ ვ ი ა ნ ტ ყ ე შ ი მისტოვეო" =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. More…
(ქართლ., მოხ.) შეუთავსებელი, თანაცხოვრებაში ძნელად ასატანი კაცი (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ); დაუდეგარი, მოუსვენარი, ცელქი (, ქაჯ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(მოხ., ქიზიყ.) თავის ნება, ჯიუტი (ა. ყაზბ., II, შ. ძიძ.); მიუკარებელი, ცივი ადამიანი (ს. მენთეშ.; ქეგლ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(ქართლ.) უხვედრი, უდაბნო ადგილი (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
to main page 
top of page