კა კბ კდ კე კვ კი კკ კლ კმ კნ კო კპ კრ კტ კუ
selected terms: 1,531 page 2 of 77
კავ-ი
(ქიზიყ., გურ., ქართლ.) 1. სახურავის ლატანი, კოჭების ლარტყა, რაზედაც ჩალა, კრამიტი და მისთ. იხურება (ს. მენთეშ.; ს. ჟღ., ა. ღლ., გურ.); 2. თავკაპიანი ჯოხი, რომელზედაც რკალიან ქვაბს ჰკიდებენ More…
კავანა ლობიო
(ქართლ.) ხვიარა ლობიო, რომელიც სარს აჰყვება („კომუნისტი“, №157, 1968). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კავატ-ი
(ფშ.) ნაკლი, მანკი (ი. ქეშიკ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კავკასურა საზამთრო
(კახ.) შავი ფერის მოგრძო საზამთრო (ა. მარტ., გ. იმნ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კავღო-ჲ
(ინგილ.) კავი, კაუჭი (მ. ჯან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კათათვე
(ქართლ.) მკათათვე, ივლისი (დიალექტ., 638). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კათხა
(გურ., ლეჩხ., ხევსურ., ფშ.) ხის სასმისი (ე. ნინ., 1,თ. კიკვ.; დიალექტ., 677; ა. ჭინჭარ., 218; ვაჟა-ფშ. მც. ლექსიკ.). See also: კოჩხა ◊ (ლეჩხ.) რაგვებისაგან გაკეთებული დაბალი More…
კათხა სახლ-ი
(ზ. იმერ.) ძველებური სახლი, შუაზე კერია და ერდო ჰქონდა (ბ. წერეთ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კაი გაყოლა
(გურ.) კარგი ძალი (პ. ჯაჯან.). =„კ ა ი გ ა ყ ო ლ ა მოსახლე იქნებოდა მაშვინაც აცანაში.“ =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კაი დღე
(გურ., იმერ., კახ.) დღესასწაული, საზოგადო სახელი დღესასწაულისა (ვ. ბერ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კაი ყმა
(ფშ.) კარგი ყმა, რაინდი, გმირი, მოყმე (ვაჟა, I, ა. შან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კაიმომჭმელ-ი
(გურ.) კარგი მადის მქონე, ბევრი ჭამის შემძლე (გ. შარაშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კაირობა
(ქიზიყ.) პაექრობა, ლაპარაკით შებმა; შაირობა (ს. მენთეშ.). =„რასა ჲ კ ა ი რ ო ბ მანდა?“ =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კაკა
(თუშ.) See also: კა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კაკაბ-ი
(ქართლ., კახ.) ნაწილია გუთნისა, ხის სადგამი, რაზედაც ფრთაა მიმაგრებული (თ. რაზიკ., „ივერია“, №132, 1900; ი. ჭყონ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: More…
კაკაბა
(ქართლ.) გუთნის ნაწილი, ზედ ფრთა აკრავს და ბელტი გადააქვს (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). See also: კაკაბი ◊ (რაჭ.) საცერი, ცხრილზე მომცრო თვალედები აქვს (ვ. ბერ.); ცხავი. More…
კაკაბუკა
(ჯავახ.) See also: კაბაკუბა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კაკაკუკა
(ქიზიყ.) ხილეული (ს. მენთეშ.). =„დედაკაცი რა მიგდია, რო ქმარ კ ა კ ა კ უ კ ა ზ ე გააქრობინოჲ ფული.“ =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
კაკალ-ი გულით
(გურ., იმერ.) გულწრფელად (გ. შარაშ.); კ ა კ ა ლ თ ვ ა ლ შ ი, კ ა კ ა ლ ყ უ რ შ ი ზედ თვალთან, თვალში, ზედ ყურთან (ე. ნინ., I, თ. კიკვ.); კ ა კ ა ლ ი კ ა ც ი მარტოხელა კაცი (ვ. ბერ.); კ ა კ More…
კაკალ-ი, კაკალ/ე,-ჲ,
(გურ., იმერ.) მარცვალი; ე რ თ ი კ ა კ ა ლ ი ერთი ცალი, მარცვალი, ერთი (ს. ჟღ.); ◊ (იმერ., გულ.) ღორის ავადმყოფობაა: ხორცში ფეტვის მარცვალივით დააყრის, ამგვარი ხორცი ძალიან More…
ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9