(რაჭ., ლეჩხ., ზ. იმერ.) ბალახია ერთგვარი (ა. მაყ.; ვ. ბერ.). See also: ურო =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ხევსურ.) ფრინველია ერთგვარი, რომელიც კვალზე, ე.ი. ორნატზე დაეძებს ხოლმე ჭია-ღუას და ამიტომ მიუღია ეს სახელწოდება. (ს. ჭინჭარ., 199). See also: მეხანიე, საჴნაურა =ქართულ კილო-თქმათა More…
(ფშ., ქიზიყ.) ბალახია (ვაჟა, I, 1946, ა.შან.); წმინდა ბალახია ჩვენი ველებისათვის დამახასიათებელი (ს. მენთეშ.; ა. მაყ.). See also: მურო ◊ (რაჭ.) უბედური (ვ. ბერ.). ქართულ More…
(ქართლ.) ბალახია ერთგვარი (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). See also: ურო 1. =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ფშ., ქართლ., მთულ.) ჯაგის გვარი მცენარეა (ი. ჭყონ.); მცენარეა, რომლისგანაც ჯოხებსა და მათრახის ტარებს აკეთებენ, მისი ნაყოფი იჭმება (ვაჟა, I, IV, ა. შან.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის More…
(მთიულ.) ხე, რომელსაც დრეკადი ტოტები აქვს(ლ. კაიშ.). See also: ურძანი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
to main page 
top of page