(ქართლ.) შეირი (არაბ), შაირი (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). ="მინდა შ ე ე რ ი გამოვთქვა ამ სატიალო სკრისაო, ტყე, საბალახო კარგი აქვს და საძოვარი ცხვრისაო". =ქართულ კილო-თქმათა More…
(ინგილ.) საზამთრო-ნესვისა და მისთანათა მიწაზე გრძლად გართხმული ღერო (მ. ჯან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) გვიან ამოსვლა, შეგვიანება (ა. ღლ.). See also: მთვარის ვახშმობა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქიზიყ.) ადგილიდან ფეხმოუცვლელი ადამიანი, კერპი, მძიმედ მოძრავი, ცოტა არ იყოს, ბრიყვიც (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(გურ.) ნაყოფი რომ მწიფობაში შევა, იმაზე იტყვიან (ს. ჟთ.). See also: შეთვალება =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ.) შერეკილი, დამთხვეული, არანორმალური (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ფშ.) გაჭენებულ ცხენსა და მხედარს რომ უცებ შეაკრთობს რამე და შედგებიან (თ. რაზიკ.; ლ. ლეონ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ., ფშ., კახ.) ქალი რომ ახლად ასაკში მოდის და ძუძუ-მკერდი ევსება ან საქონელი რომ გასუქებას იწყებს (ი. ჭყონ.); საქონლის გასუქების დაწყება (ქეგლ). ◊ (მესხ.) ხილის შემწიფება, More…
to main page 
top of page