ა! ა? აა აბ აგ ად აე ავ აზ ათ აი აკ ალ ამ ან აო აპ აჟ არ ას ატ აუ აფ აქ აღ აყ აშ აჩ აც აძ აწ აჭ ახ აჯ აჰ აჲ აჴ აჸ
selected terms: 1,130 page 3 of 57
აბილოურ - ი
(ლეჩხ.) საზაფხულო მსხვილი ვაშლი (მ. ალავ, 1). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბირება
(ფშ.) ტირილით მოთხოვნა სასმელ - საჭმლისა ( ბავშვის მიერ) ( ვაჟა, I, ა. შან; 357); რაიმეს ან ვინმეს მიმართ სურვილის გამოწვევა, მიზიდვა (ი. ქეშიკ.); ა ბ ი რ ე ბულ - ი სურვილაღძრული, More…
აბისურა
(ქართლ.) ყურძნის ჯიშია ერთგვარი ( დიალექტ; 633). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბლ - ი
(გურ., აჭარა.) ფერფლი, ავლი ( გ.შარაშ.: შ. ნიჟარ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბლაბუდა
(ოკრიბ.) უგუნური, სულელი. =,, ა ბ ლ ა ბ უ დ ა ს ნათქვამს ვინ დეიჯერებს“ ( მ. ალავ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბლაკ - ი
(ქიზიყ., ქსნ. ხეობა) 1. მცირე ჭკუის ადამიანი; 2.თხელი უხეირო ქსოვილი (ს. მენთეშ.); 3. ჭკუანაკლები, ბეცი (ვ. სომხიშვ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
აბლანდულ - ი
(გურ.) გადატ. არეული, თავბრუდახვეული (ა. ღლ). შდრ.: ქეგლ. =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბლატ -ი
(ფშ.) ჩურჩუტი, ყეყეჩი, შტერი. ="სახლში მამლის საუბედუროდ ინდაურები გაიჩინეს, - ეს აბლატი, ჩერჩეტი, კივკივა ფრინველები“ ( ვაჟა -ფშ. მც. ლექსიკ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. More…
აბლაუცა - ი
(გურ.) საქმის გაუგნებელი. მოსულელო, ლენჩი, დონდლოდ მოსიარულე (ი. ჭყონ; ს. ჟღ; ა. ღლ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბლაყ
(ინგლ.) (aplak) უფერული ცხენი, ქათამი და სხვ. (მ.ჯან.). შდრ.: ამლაკი ( საბა). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბლაყ - ი
(კახ; ქართლ..) 1. აყლაყუდა. უჭკუო ადამიანი (ა. მარტ, გ. იმნ.).2. მაღალი და მოუქნელი (თ. სალარ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, More…
აბლიხულ -ი
(იმერ.) ატუზული, უშნოდ და უაზროდ დამდგარი, აყუდებული (ი.ქავთ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბნევა
(ქართლ.) ნემსის აგება (კირიონი). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბოთიალება
(იმერ.) უგუნური, მოუხეშავი მოქცევა ადამიანისა. =„ჭკუა უნდა ისტავლო, ბიძია! რო ა ბ ო თ ი ა ლ დ ე ბ ი ხანდახან, კაი რავა მოგივა?!“ (პ. ჯაჯან; IX, 242); 242). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის More…
აბოლავება
(კახ.) აყირავება ( ა.მარტ; გ. იმნ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბოლება
(ქართ.) ბ ო ს ტ ნ ე უ ლ ი ს ა ბ ო ლ ე ბ ა გადაუღებელი წვიმების დროს ბოსტნეულის აზრდა (გ. შატბერ., 14). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
აბოჟირება
(ფშ.) აშლა, აყრა ( ვაჟა, II, ა, შან; 429); ა ბ ო ჟ ი რ ე ბ უ ლ - ი აწიოკებული, ადგილ - სამყოფლის მოშლით შეწუხებული ( ი. ქეშიკ); ა ბ ო ჟ ი რ ე ბ - ს ერთმანეთში რევს, შლის, აწიოკებს ( ვაჟა - More…
აბორგება (მიწისა)
(გურ.) მიწის გამოფიტვა (პ.ჯაჯან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბორგვნება
(ფშ.) შფოთვა (ვაჟა, I, ა. შან., 357). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აბოს კბილ - ი
(გურ.) See also: ალის კბილი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9