(ქიზიყ.) გადატ. მწიფე ხილი, დაწმენდილი ფერი რომ აქვს; სხივიანი, თეთრი ადამიანი (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(იმერ.) ახალი, ნორჩი, თოთო, მაგ., შუშა-შუშა კიტრები(ვ. ბერ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(აჭარ.) წისქვილის ნაწილი, ღურნის ვიწრო მილი, საიდანაც ბორბალს ეცემა წყალი (შ. ნიჟარ.). See also: ღურნე =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(მთიულ.) სადღვებლის საცობი ხისა, უფრო კი დიდგულასი, სიგრძივ ხვრელი აქვს სულის (ჰაერი) სამოძრაოდ (ს. მაკალ.; დიალექტ., 569; ლ. კაიშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
to main page 
top of page