(ქიზიყ.) სიტყვის კაცი, ნათქვამს რომ უთუოდ გაიყვანს, ნათქვამს რომ აღარ გადათქვამს; კერპი (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
(რაჭ., იმერ., ლეჩხ.) მარხილი, რომლითაც დიდ დაქანებაზე ზამთარში შეშას ეზიდებიან ხელით (ვ. ბერ.; მ. ჩიქ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, More…
(თიან.) ხევისბერი, სოფლის არჩეული, რომელიც ხატის შენაწირს თადარიგს აძლევდა, მლოცველთ ღმერთს შეავედრებდა, საერო საქმეებსაც განაგებდა (დიალექტ., 598). შდრ.: დ. ჩუბ., ქეგლ. =ქართულ More…
(თუშ.) ცხენის ეპითეტია, ყოჩაღი, ფიცხი ცხენი, რომლის შეკავება არც ისე ადვილია (თ. უთურგ.). შდრ.: ქეგლ. =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
to main page 
top of page