(იმერ.) თ ა ვ ი ს მ ო ს ა გ ვ ა თავის მოკატუნება (ვ. ბერ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(რაჭ.) ხის საწყაულია (შ. ძიძ., 212); წყლის საზიდი ჭურჭელი მთლიანი ხისაგან გამოთლილი (დიალექტ., 687). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(იმერ.) სამეზობლო საზღვარი (ი. ჭყონ.). ◊ (ქიზიყ.) მრგვალი ხეა, ქსელში გაუგდებენ ხოლმე, რომ ქსელი ერთმანეთში არ აირიოს (ს. მენთეშ.). ◊ (ქიზიყ.) ვიწრო და გრძელი ნაბადი More…
(ფშ.) ხის ჯამბურა, თითის ტარის სატრიალებელი. (ი. ჭყონ.). See also: საგრეხა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ინგილ.) კალმის დანა; დანა, რომელიც იკეცება და იხურება (მ. ჯან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(მოხ.) დედაკაცის ერთიანი გრძელი კაბა გულამოღებული (ა. ყაზბ., I, შ. ძიძ.). ◊ (ქსნის ხეობ.) ადგილი, სადაც თივას ინახავენ ზამთარში მთაზე, რომ ზვავმა არ წაიღოს (ვ. სომხიშვ.). More…
to main page 
top of page