(გურ.) მეტად გამხდარი ადამიანი (გ. შარაშ.). See also: ღაჭიპაი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ზ. იმერ.) წისქვილის ღარი, რომლითაც წყალი გროვდება კოდში, ბელღარი (ქეგლ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ., აჭარ.) წყლისა და ღვარის მიერ გათხრილი ორმო (ი. ჭყონ.); ღრმა ხრამი, ან ძნელად ჩასასვლელი, ძნელად მისადგომი ადგილი (გ. შარაშ.); ნაპრალი, ღარი, ხრამი; დ ა ღ ა რ ღ უ ლ-ი დახრამული, More…
(ჯავახ., რაჭ.) ნაბადი (ი. მაისურ.); მოკლე ნაბადი (ჭიორა, მ. რეხვიაშვილი). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(იმერ.) რაიმე კაი საქმეში ჩავარდნა, მოგება (ვ. ბერ.). ="თუ იქ ვიშოვე ადგილი, ხომ დევისვი ღ ა რ ი : ქერის ორმოა ღმერთმანი". =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(რაჭ.) თავისუფალი ადგილი კედელსა და სახურავს შორის, ამოავსებენ ფიცრით; თუ ქვიტკირია, ამოაშენებენ; ჭუჭრუტანა, ფარღალალა (დიალექტ., 689). ◊ (ქართლ.) შენობის თავხეზე სარტყლამდე More…
(ჩ. თუშ.) ხის მცირე ღარი, რომლიდანაც წყალი გეჯაში ჩადის (კ. ჭრელ., 259). See also: გეჯა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
to main page 
top of page