(ხევსურ.) უხნავი ან ნახნავი და მერმე გაბალახებული მიწა (ა. ჭინჭარ., 195). See also: ბორტვი, ნაყანობა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(მთიულ.) ნახნავი, მაგრამ სულ ბალახად ქცეული (ლ. კაიშ.). See also: გაბორტვებული ყანა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ.) ფეხების შორს გაბრჯენა. წარმოქმნილია ბ ო ტ’ ისაგან, რაც მამალ თხას ნიშნავს (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
(გურ.) გაყოფა, განაწილება, გაცალკევება (ე. ნინ., I I, თ. კიკვ.; ა. ღლ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(იმერ.) გზაში, გასასვლელში გაჩხერა, გაჭედვა (ი. ქავთ.). =„მილსი ანგური იყო გ ა ბ ო ხ ი რ ე ბ უ ლ ი და წყალს არ უშობდა.“ See also: გაბოხება =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
(გურ.) უშნოდ გამართული (გ. შარაშ.); გაჭიმული, გაბღენძილი (შ. ნიჟარ.). See also: ბრექა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
to main page 
top of page